________________
१०८
समणसुत्तं ३३३. साहूणं कप्पणिज्ज, जं न वि दिण्णं कहि पि किंचि तहिं ।
धीरा जहुत्तकारी, सुसावया तं न मुंजंति ॥३३॥ साधूना कल्पनीय, यद् नापि दत्त कुत्रापि निमित् तत्र ।
धीरा यथोक्तकारिण , सुश्रावका तद् न भुञ्जते ।।३।। ३३४. जो मुणिभुत्तविसेसं, भुंजइ सो भुंजए जिणुवदिळं ।
संसारसारसोक्खें, कमसो णिव्वाणवरसोक्खं ॥३४॥ यो मुनिभुक्तविशेप, भडवते स भुङवते जिनोपदिष्टम् ।
समारसारसौख्य, क्रमशो निर्वाणकरसौग्व्यम् ।।३४।। ३३५. जं कोरइ परिरक्खा, णिच्चं मरण-भयभीरु-जीवाणं ।
तं जाण अभयदाणं, सिहामणि सव्वदागाणं ॥३५॥ यत् क्रियते परिपक्षा, नित्य मरणभयभीरुजीवानाम् । तद् जानीहि अभयदानम्, शिखामणि सर्वदानानाम् ॥३५॥
२४. श्रमणधर्मसूत्र (अ) समता ३३६. समणोत्ति संजदो त्ति य, रिसि मुणि साधु त्ति वीदरागोत्ति।
णामाणि सुविहिदाणं, अणगार भदंत दंतो त्ति ॥१॥ श्रमण इति सयत इति च, ऋषिमुनिः साधु इति वीतराग इति ।
नामानि सुविहितानाम्, अनगारो भदन्त दान्त इति ॥१॥ ३३७. सीह-गय-वसह-मिय-पस, मारुद-सरूवहि-मंदरिद-मणी।।
खिदि-उरगंवरसरिसा, परम-पय-विमग्गया साहू ॥२॥ सिह-गज-वृषभ-मग-पशु, मारुत-सूर्योदधि-मन्दरेन्दु-मणयः । क्षिति-उरगाम्बरसदृशा , परमपद-विमार्गकाः साधवः ।।२।।
३३८. बहवे इमे असाहू, लोए वुच्चंति साहुणो ।
न लवे असाहुं साहु त्ति, साहुं साहु त्ति आलवे ॥३॥ वहव इमे असाधव , लोके उच्यन्ते साधवः । न लपेदसाधु साधु इति साधु साधु इति आलपेत् ॥३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
