________________
સમણસુd
१९८.
सुहपरिणामो पुण्णं, असुहो पाव त्ति भणियमन्नेसु । परिणामो णनगदो, दुक्खक्खयकारणं समये ॥७॥ शुभपरिणामः पुण्य अशुभः पापमिति भणितमन्येषु । परिणामो नान्यगतो, दु.खक्षयकारणं समये ।।७।।
१९९.
२००.
२०१.
पुण्णं पि जो समिच्छदि, संसारो तेण ईहिदो होदि । पुण्णं सुगईहेर्नु, पुण्णखएणेव णिव्वाणं ॥८॥ पुण्यमपि यः समिच्छति, संसारः तेन ईहितः भवति । पुण्य सुगतिहेतुः, पुण्यक्षयेण एव निर्वाणम् ।।८।। कम्मममुह कुसील, सुहकम्मं चावि जाण व सुसीलं । कह तं होदि सुसीलं, जं संसारं पवेसेदि ॥९॥ कर्म अशुभ कुशीलं, शुभकर्म चापि जानीहि वा सुशीलम् । कथं तद् भवति सुशील, यत् संसारं प्रवेशयति ॥९॥ सोवणियं पि णियलं, बंधदि कालायसं पि जह पुरिसं । बंधदि एवं जीवं, सुहमसुहं वा कदं कम्मं ॥१०॥ सौवर्णिकमपि निगलं, वध्नाति कालायसमपि यथा पुरुषम् । बध्नात्येवं जीव, शुभमशुभं वा कृत कर्म ।।१०।। तम्हा दु कुसीलेहिं य, रायं मा कुणह मा व संसग्गं । साहीणो हि विणासो, कुसीलसंसग्गरायेण ।।११।। तस्मात्तु कुशीलैश्च, राग मा कुरुत मा वा ससर्गम् । स्वाधीनो हि विनाश कुशीलससर्गरागेण ।।११।। वरं वयतवेहि सग्गो, मा दुक्खं होउ णिरइ इयरेहिं । छायातवट्ठियाणं, पडिवालंताण गुरुभेयं ।।१२।। वरं व्रततपोभिः स्वर्गः, मा दु खं भवतु निरये इतरैः । छायाऽऽतपस्थिताना, प्रतिपालयता गुरुभेदः ।।१२।।
२०२.
२०३.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
