________________
७१.
७२.
७३.
७४.
८. रागपरिहारसूत्र रागो य दोसो वि य कम्मबीयं, कम्मं च मोहप्पभवं वयंति । कम्मं च जाईमरणस्स मूलं, दुक्खं च जाईमरणं वयंति ॥१॥ रागश्च द्वेपो पि च कर्मवीज, कर्म च मोहप्रभव वदन्ति । कर्म च जातिमरणस्य मूलम्, दुःख च जातिमरण वदन्ति ।।१।। न वि तं कुणइ अमित्तो, सुठु वि य विराहिओ समत्थो वि । जं दो वि अनिग्गहिया, करंति रागो य दोसो य ॥२॥ नेव तत् करोति अमित्र, सुष्वपि च विराद्ध. समर्थोऽपि । यद् द्वावपि अनिगृहीतौ, कुरुतो रागश्च द्वेषश्च ।।२।। न य संसारम्मि सुहं, जाइजरामरणदुक्खगहियस्स । जीवस्स अस्थि जम्हा, तम्हा मुक्खो उवादेओ ॥३॥ न च ससारे सुख, जातिजरामरणदु खगृहीतस्य । जीवस्यास्ति यस्मात्, तस्माद् मोक्षः उपादेयः ।।३।। तं जइ इच्छसि गंतुं, तीरं भवसायरस्स घोरस्स । तो तवसंजमभंडं, सुविहिय! गिण्हाहि तूरंतो ॥४॥ तद् यदीच्छसि गन्तुं, तीर भवसागरस्य घोरस्य । तर्हि तप.सयमभाण्ड, सुविहित ! गृहाण त्वरमाण ।।४।। बहुभयकरदोसाणं, सम्मत्तचरित्तगुणविणासाणं । न हु वसमागंतव्वं, रागद्दोसाण पावाणं ॥५॥ वहुभयंकरदोपयो , सम्यक्त्वचारित्रगुणविनाशयो । न खलु वशमागन्तव्य, रागद्वेषयो पापयो ।।५।। कामाणुगिद्धिप्पभवं खु दुक्खं, सव्वस्स लोगस्स सदेवगस्स । जं काइयं माणसियं च किंचि, तस्संतगं गच्छइ वीयरागो ॥६॥ कामानुगृद्धिप्रभवं खलु दुःख, सर्वस्य लोकस्य सदेवकस्य । यत् कायिकं मानसिकं च किञ्चित्, तस्यान्तक गच्छति वीतराग. ।। जेण विरागो जायइ, तं तं सवायरेण करणिज्ज । मुच्चइ हु ससंवेगी, अणंतवा हाइ असंवेगी ॥७॥ येन विरागो जायते, तत्तत् सर्वादरेण करणीयम् । मुच्यते एव ससवेग., अनन्तक. भवति असवेगी ।।७।।
७५.
७६.
७७.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
