________________
૧૮
સમણસુત્ત
५२-५४.
जो खलु संसारत्थो, जीवो तत्तो दु होदि परिणामो । परिणामादो कम्म, कम्मादो होदि गदिसु गदी ॥८॥ गदिमधिगदस्स देहो, देहादो इंदियाणि जायंते । तेहि दु विसयग्गहणं, तत्तो रागो वा दोसो वा ॥९॥ जायदि जीवस्सेवं, भावो संसारचक्कवालम्मि । इदि जिणवरेहि भणिदो, अणादिणिधणो सणिधणो वा ॥१०॥ यः खलु ससारस्थो, जीवस्ततस्तु भवति परिणाम. । परिणामात् कर्म, कर्मत भवति गतिपु गति. ॥८॥ गतिमधिगतस्य देहो, देहादिन्द्रियाणि जायन्ते । तैस्तु विपयग्रहण, ततो रागो वा द्वेपो वा ।।९।। जायते जीवस्यैव, भाव ससारचक्रवाले । इति जिनवरैर्भणितोऽनादिनिधन सनिधनो वा ।।१०।।
जम्मं दुक्खं जरा दुक्खं, रोगा य मरणाणि य । अहो दुक्खो हु संसारो, जत्थ कीसन्ति जंतवो ।।११।। जन्म दुःखं जरा दु.ख रोगाश्च मरणानि च । अहो दु.ख. खलु ससार , यत्र क्लिश्यन्ति जन्तव ।।११।।
६. कर्मसूत्र जो जेण पगारेणं, भावो णियओ तमन्नहा जो तु । मन्नति करेति वदति व, विपरियासो भवे एसो ।।१।। यो येन प्रकारेण, भावः नियतः तम् अन्यथा यस्तु । मन्यते करोति वदति वा, विपर्यासो भवेद् एपः ।।१।।
५७.
जं जं समयं जीवो आविसइ जेण जेण भावेण । सो तंमि तंमि समए, सुहासुहं बंधए कम्मं ॥२॥ य य समयं जीवः, आविशति येन येन भावेन । सः तस्मिन् समये, शुभाशुभ बध्नाति कर्म ॥२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
