________________
१३६
महावीर-वाणी
सक्का सहेउं ओसाइ कटया,
अोमया उच्छह्या नरेण । अणासए जो उ सहेज्ज_कटए, वईमए करणसरे स पुज्जो ||४||
(२४६) समावयन्ता वयणाभिघाया,
पणं गया दुम्मणियं नणन्ति । धम्मो त्ति किच्चा परमगसूरे, जिइन्दिए जो सहइ स पुज्जो ॥५॥
(२५०) अवएणवायं च परंमुहस्स,
पच्चक्खनो पडिणीयं च भासं । ओहारिणि अप्पियकारिणिं च, भासं न भासेज्ज सया स पुज्जो ॥६॥
(२५१) 'अलोलुए अक्कुहए अमाई,
अपिसुणे या वि अदीणवित्ती । नो भावए नो वि य भावियप्पा,
अकोउहल्ले य सया स पुज्जो ॥७॥