________________
प्राकृत व्याकरणे-चतुर्थ पाद
५६९
जाते; जणु वल्लभापासूनच्या विरहरूपी महासरोवराचा ती ठाव (थांग) शोधते आहे.
श्लोक ३ :- दीर्घ नयन असणारे व लावण्ययुक्त असे जिनवराचे मुख पाहून, फार मत्सराने भरलेले लवण जणु अग्नीत प्रवेश करते.
पवीसइ -- पविस मधील 'इ' सू.४.३२९ नुसार दीर्घ ई झाली. जिणवर -- श्रेष्ठ जिन. सू.४.२८८ वरील टीप पहा.
श्लोक ४ :- सखी! चाफ्याच्या फुलामध्ये भ्रमर शिरला आहे; सोन्यात जडविलेला जणु इंद्रनीलच असा तो शोभत आहे.
भसलु -- सू.१.२४४ पइट्ठउ, बइठ्ठउ -- पइट्ठ आणि बइट्ठ यापुढे सू.४.४२९ नुसार स्वार्थे अ प्रत्यय आला आहे.
४४५ श्लोक १ :- डोंगरावर ढग लागले; पथिक रडत जात आहे; पर्वताला ग्रासू पहाणारा हा ढग सुंदरीच्या प्राणांवर दया करील ?
रडन्तउ -- रडन्त (सू.३.१८१) ला स्वार्थे अ प्रत्यय (सू.४.४२९)
लागला आहे. श्लोक २ :- पायाला आतडे चिकटले आहे; शिर खांद्यापासून गळून पडले
आहे; तथापि (ज्याचा) हात (अद्यापि आपल्या) कट्यारीवर आहे (अशा त्या) प्रियकराची पूजा केली जाते. ___ खंधस्सु -- ही षष्ठी पंचमी ऐवजी वापरली आहे. अन्नडी -- अन्त्र पुढे स्वार्थे अड (सू.४.४२९) व मग ई (सू.४.४३१) प्रत्यय येऊन, हा शब्द स्त्रीलिंगी झाला आहे. हत्थडउ -- सू.४.४३०.
श्लोक ३ :- (पक्षी) शेंड्यावर चढून फळे खातात व शाखा मोडतात; तरी महावृक्ष पक्ष्यांना इजा करीत नाहीत (किंवा) स्वत:चा अपमान झाला असे मानीत नाहीत.
डाल -- (दे) शाखा, फांदी. (हिं) डाल.
