________________
५००
टीपा
३.१६४ आसि आणि अहेसि ही अस् धातूची भूतकाळाची रूपे सर्व पुरुषांत
व सर्व वचनांत वापरली जातात.
३.१६५ सप्तमी -- विध्यर्थ. विध्यर्थाची खूण म्हणून धातूपुढे ज येतो आणि
त्याच्यापुढे विकल्पाने वर्तमान-काळाचे प्रत्यय जोडले जातात.
३.१६६-३.१७२ या सूत्रांत भविष्यकाळाचा विचार आहे. हि किंवा स्स ही
भविष्यकाळाची खूण आहे. भविष्य-काळाचे प्रत्यय पुढीलप्रमाणे देता येतील :
भविष्यकाळाचे प्रत्यय पुरुष ए.व.
अ.व. प्र. पु. स्सं, स्सामि, हामि, ) स्सामो, स्साम, स्सामु, हामो, हाम, हिमि
हामु; हिमो, हिम, हिमु ; हिस्सा, हित्था द्वि. पु. हिसि, हिसे हित्था, हिह तृ. पु. हिइ, हिए हिन्ति, हिन्ते, हिइरे हे प्रत्यय लागण्यापूर्वी सू.३.१५७ नुसार, धातूच्या अन्त्य अ चे इ आणि ए होतात.
__ भविष्यकाळ : भण धातू पुरुष ए.व.
अ.व. प्र. पु. भणिस्सं, भणेस्सं; भणिस्सामो, भणेस्सामो; भणिस्साम,
भणिस्सामि, भणेस्सामि; | भणेस्साम; भणिस्सामु, भणेस्सामु; भणिहामि, भणेहामि; भणिहामो, भणेहामो; भणिहाम, भणेहाम; भणिहिमि, भणेहिमि भणिहामु, भणेहामु ; भणिहिमो, भणेहिमो;
भणिहिम, भणेहिम; भणिहिमु, भणेहिमु; भणिहिस्सा, भणेहिस्सा; भणिहित्था, भणेहित्था
