________________
४००
चतुर्थः पादः
(सूत्र) पश्चादेवमेवैवेदानी-प्रत्युतेतसः पच्छइ एम्वइ जि
एम्वहिं पच्चलिउ एत्तहे ।। ४२०।। (वृत्ति) अपभ्रंशे पश्चादादीनां पच्छइ इत्यादय आदेशा भवन्ति। पश्चात:
पच्छइ। पच्छइ होइ विहाणु (४.३६२.१)। एवमेवस्य एम्वइ। एम्वइ सुरउ समत्तु (४.३३२.२) । एवस्य जिः। जाउ म जन्तउ पल्लवह देक्खउँ कइ पय देइ। हिअइ तिरिच्छी हउँ जि पर पिउ डम्बर करेइ ।।१।। इदानीम एम्वहिं। हरि नच्चाविउ पंगणइ विम्हइ पाडिउ लोउ। एम्वहिं राह-पओहरहं जं भावइ तं होउ ।।२।। प्रत्युतस्य पच्चलिउ। सावसलोणी गोरडी नवखी क वि विसगण्ठि। भडु पच्चलिउ सो मरइ जासु न लग्गइ कण्ठि ।।३।।
इतस एत्तहे। एत्तहे मेह पिअन्ति जलु (४.४१९.४) । (अनु.) अपभ्रंश भाषेत पश्चात् इत्यादि (म्हणजे पश्चात्, एवमेव, एव, इदानीम्,
प्रत्युत आणि इतस् या शब्दां) ना पच्छइ, इत्यादि (म्हणजे पच्छइ, एम्वइ, जि, एम्वहिं, पच्चलिउ आणि एत्तहे असे हे) आदेश होतात. उदा. पश्चात् ला पच्छइ (असा आदेश) :- पच्छइ...विहाणु. एवमेव ला एम्वइ (हा आदेश):- एम्वइ...समत्तु. एव ला जि (आदेश):- जाउ...करेइ ।।१।।. इदानीम् ला एम्वहिं (असा आदेश):- हरि...होउ ।।२।।. प्रत्युत ला पच्चलिउ (हा आदेश):- सावसलोणी... कण्ठि ।।३।।. इतस् ला एत्तहे (आदेश) :- एत्तहै...जलु.
१ यातु मा यान्तं पल्लवत द्रक्ष्यामि कति पदानि ददाति।
हृदये तिरश्चीना अहमेव परं प्रिय: आडम्बराणि करोति ।। २ हरि: नर्तितः प्राङ्गणे विस्मये पातितः लोकः।
इदानीं राधापयोधरयोः यत् (प्रति) भाति तद् भवतु ।। ३ सर्वसलावण्या गौरी नवा कापि विषग्रन्थिः।
भटः प्रत्युत स म्रियते यस्य न लगति कण्ठे ।।