________________
३६२
चतुर्थः पादः
(अनु.) अपभ्रंश भाषेत (शब्दातील अन्त्य) इ आणि उ यांच्यापुढील ङसि,
भ्यस् आणि ङि यां (प्रत्ययां) ना अनुक्रमें हे, हुं आणि हि असे हे तीन आदेश होतात. उदा. ङसि (प्रत्यया) ला हे (असा आदेश) :गिरिहें... रन्नु ।।१।।. भ्यस् (प्रत्यया) ला हुं (असा आदेश) :- तरुहुँ वि.... गृहन्ति ।।२।।. ङि (प्रत्यया) ला हि (असा आदेश) :- अह विरल..... धम्मु ।।३।।.
(सूत्र) आट्टो णानुस्वारौ ।। ३४२।। (वृत्ति) अपभ्रंशे अकारात्परस्य टावचनस्य णानुस्वारावादेशौ भवतः।
दइएं पवसन्तेण। (४.३३३.१) (अनु.) अपभ्रंश भाषेत (शब्दाच्या अन्त्य) अकारापुढील टा-वचनाला ण आणि
अनुस्वार असे आदेश होतात. उदा. दइएं पवसन्तेण.
(सूत्र) एं चेदुतः ।। ३४३।। (वृत्ति) अपभ्रंशे इकारोकाराभ्यां परस्य टावचनस्य एं चकारात् णानुस्वारौ
च भवन्ति। एं। अग्गिएँ' उण्हउ होइ जगु वाएँ सीअलु तेवँ।
जो पुणु अग्गिं सीअला तसु उण्हत्तणु केवँ। णानुस्वारौ।
विप्पिअ-आरउ जइ वि पिउ तो वि तं आणहि अज्जु । अग्गिण दड्ढा जइ वि घरु तो तें अग्गिं कज्जु ।।२।।
एवमुकारादप्युदाहार्याः। (अनु.) अपभ्रंश भाषेत (शब्दाच्या अन्त्य) इकार आणि उकार यांच्या पुढील टा
वचनाला एं आणि (सूत्रातील) चकारामुळे ण आणि अनुस्वार (असे हे
१ अग्निनां उष्णं भवति जगत् वातेन शीतलं तथा।
यः पुनः अग्निना शीतलः तस्य उष्णत्वं कथम्। २ विप्रियकारक: यद्यपि प्रियः तदापि तं आनय अद्य।
अग्निना दग्धं यद्यपि गृहं तदापि तेन अग्निना कार्यम्।।
