________________
चतुर्थः पादः
वीण। बाह' बाहा बाहु। पट्टि पिट्ठि पट्ठि । तणु तिणु तृणु। सुकिदु सुकिओ सुकृदु। किन्नओ५ किलिन्नओ। लिह लीह लेह। गउरि गोरि। प्रायोग्रहणाद्यस्यापभ्रंशे विशेषो वक्ष्यते तस्यापि
क्वचित्प्राकृतवत् शौरसेनीवच्च कार्यं भवति। (अनु.) अपभ्रंश भाषेत स्वरांच्या स्थानी प्राय: (इतर) स्वर येतात. उदा. कच्चु...गोरि.
(सूत्रातील) प्राय: या शब्दाच्या निर्देशाने (असे दाखविले जाते की) ज्या (शब्द इत्यादी) चा अपभ्रंश भाषेत (काहीतरी) विशेष सांगितला आहे, त्याचे सुद्धा क्वचित् (माहाराष्ट्री) प्राकृतप्रमाणे आणि शौरसेनी (भाषे) प्रमाणे कार्य होते.
(सूत्र) स्यादौ दीर्घ-हस्वौ ।। ३३०।। (वृत्ति) अपभ्रंशे नाम्नोऽन्त्यस्वरस्य दीर्घहस्वौ स्यादौ प्रायो भवतः।
सौ। ढोल्ला सामला धण चम्पा-वण्णी। नाइ सुवण्ण-रेह कस-वट्टइ दिण्णी ।। १॥ आमन्त्र्ये।। ढोल्ला मइँ तुहुँ वारिया मा कुरु दीहा माणु। निद्दए गमिही रत्तडी दडवड होइ विहाणु ।। २॥ स्त्रियाम्।। बिट्टीए मइ१० भणिय तुहुँ मा करु वङ्की दिछि । पुत्ति सकण्णी भल्लि जिवँ मारइ हिअइ पइट्ठि ।। ३।।
४ सुकृत
१ बाहु २ पृष्ठ
३ तृण ५ क्लिन्न ६ रेखा
७ गौरी ८ विट: श्यामल: धन्या चम्पकवर्णा।
(इव) सुवर्णरेखा कषपट्टके दत्ता ।।१।। ९ विट मया त्वं वारितः मा कुरु दीर्घ मानम्।
निद्रया गमिष्यति रात्रि: शीघ्रं (दडवड) भवति विभातम् ।।२।। १० पुत्रि (बिट्टीए) मया भणिता त्वं मा कुरु वक्रां दृष्टिम्।
पुत्रि सकर्णा भल्लिर्यथा मारयति हृदये प्रविष्टा ।।३।।