________________
प्राकृत व्याकरणे
३४३
(सूत्र) अवर्णाद्वा ङसो डाहः ।। २९९।। (वृत्ति) मागध्यामवर्णात्परस्य ङसो डित् आह इत्यादेशो वा भवति। हगे न
एलिशाह कम्माह काली। भगदत्तशोणिदाहरे कुम्भे। पक्षे। भीमशेणस्सरे पश्चादो हिण्डीअदि। हिडिम्बाए४ घडुक्कय-शोके ण
उवशमदि। (अनु.) मागधी भाषेत (शब्दाच्या अन्त्य) अ वर्णाच्या पुढे असणाऱ्या ङस् (या
प्रत्यया) ला डित् आह असा आदेश विकल्पाने होतो. उदा. हगे...कुम्भे. (विकल्प-) पक्षी :- भीमशेणस्स...उवशमदि.
(सूत्र) आमो डाहँ वा ।। ३००।। (वृत्ति) मागध्यामवर्णात्परस्य आमोनुनासिकान्तो डित् आहादेशो वा भवति। __ शयणाहँ५ सुहं। पक्षे। नलिन्दाणं। व्यत्ययात्प्राकृतेऽपि। ताहँ।
तुम्हाहँ। अम्हाहँ। सरिआहँ। कम्माहँ। (अनु.) मागधी भाषेत (शब्दाच्या अन्त्य) अ वर्णाच्या पुढे असणाऱ्या आम् (या
प्रत्यया) ला अनुनासिकाने अन्त पावणारा डित् आह (म्हणजे आहँ) असा आदेश विकल्पाने होतो. उदा. शयणाहँ सुहं. (विकल्प-) पक्षी:- नलिन्दाणं. व्यत्यय होत असल्यामुळे (सू.४.४४७ पहा), प्राकृतात सुद्धा (आम् प्रत्ययाला आहँ असा आदेश होतो. उदा.) :- ताहँ...कम्माहँ.
(सूत्र) अहं-वयमोर्हगे ।। ३०१।। (वृत्ति) मागध्यामहं वयमो: स्थाने हगे इत्यादेशो भवति। हगे?
शक्कावदालतिस्त-णिवाशी धीवले। हगे१० शंपत्ता। (अनु.) मागधी भाषेत अहं आणि वयम् यां (रूपां) च्या स्थानी हगे असा आदेश
होतो. उदा. हगे...शंपत्ता.
१ अहं न ईदृशस्य कर्मणः कारी। २ भगदत्तशोणितस्य कुम्भः। ३ भीमसेनस्य पश्चात् हिण्ड्यते। ४ हिडिम्बाया: घटोत्कचशोक: न उपशाम्यति। ५ स्वजनानां सुखम्।
६ नरेन्द्र ७ सरित् ८ कर्मन् ९ अहं शक्रावतार-तीर्थ-निवासी धीवरः।
१० वयं संप्राप्ताः।
