________________
भासगाहा-१६३३-१६४१] पढमो उद्देसो
१११ अन्नतरीए भूमीए, कालओ उस्सप्पिणीए, जम्मणसंतिभावेणं तइय-चउत्थेसु कालेसु । ओसप्पिणीए जम्मणओ बितिय-तइय-चउत्थकालेसु, संहत}तिभावेणं तइय-चउत्थ-पंचमेसु कालेसु । नोओसप्पिणिनोउस्सप्पिणिकाले जम्मणसंततिभावेणं चउत्थे पलिभागे होज्ज । साहारणे अन्नतरे पलिभागे होज्ज । चरित्त-तित्थ-परियाग-आगम-कप्पा एगट्ठा वक्खाणेइ -
पढमबिइएसु पडिवज्जमाण इयरे उ सव्वचरणेसु । नियमा तित्थे जम्मऽट्ट जहन्ने कोडि उक्कोसे ॥१६३७॥ पव्वज्जाएँ मुहुत्तो, जहन्नमुक्कोसिया उ देसूणा ।
आगमकरणे भइया, ठियकप्पे अट्ठिए वा वि ॥१६३८॥
"पढमबिइएसु पडिवज्जमाण०" ["पव्वज्जाए०"] गाहाद्वयं । कण्ठ्यम् । गिहत्थपरियागे जहन्नेणं अट्ठ साइरेगाई वासाइं, उक्कोसेणं सायरेगा पुव्वकोडी । पव्वज्जाए जहन्नेणं अंतोमुत्तो होज्ज, उक्कोसेणं देसूणा पुव्वकोडी, आगमं करेंति वि न करेंति वि । वेदो तिविहो वि अवेयगा वा । थेरकप्पो ठितकप्पो वा अठितकप्पो वा । लिंग-लेस्सा एगट्टा वक्खाणेइ -
भइया उ दव्वलिंगे, पडिवत्ती सुद्धलेसधम्मेहिं ।
पुव्वपडिवन्नगा पुण, लेसा झाणे अ अन्नयरे ॥१६३९॥
"भइया उ दव्वलिंगे०" गाहा। पडिवज्जमाणयं पुव्वपडिवन्नयं च पडुच्च दव्वलिंगे भयणा । नियमा भावलिंगे । लेश्या-ध्यानयोः कः प्रतिविशेषः ? उच्यते-लेश्या द्विविधाःद्रव्यलेश्या भावलेश्याश्च । तत्र द्रव्यलेश्यामुपरिष्टाद् वक्ष्यति । भावलेश्या मनोयोगोपयोगः, तस्य ध्यानादनन्यत्वज्ञापनार्थमिदमुच्यते -
झाणेण होइ लेसा, झाणंतरओ व होइ अन्नयरी ।
अज्झवसाओ उ दढो, झाणं असुभो सुभो वा वि ॥१६४०॥
"झाणेण होइ०" गाहा । यस्मात् मानसध्यानादनन्यो मनोयोगः अतः सिद्धध्यानेनैव लेश्या भवति । अथवा ध्यानान्तरिकायां वर्तमानस्य षण्णामन्यतमा लेश्या प्रत्येतव्या । ध्यानस्य पुनर्लक्षणं दृढाध्यवसाय: । आ मुहूर्तात् परतो निरन्तरदृढाध्यवसायो न शक्यते कर्तुम् । अतः सत्यपि मनोयोगे चिन्तेत्युच्यते, न तु ध्यानम् । अत्राह चोदक:-तेन मनोयोगध्यानयोरन्यत्वमुपपन्नम् । उच्यते-नायमेकान्तः स्यादेकत्वम् स्यादन्यत्वम् । कथं पुनरित्युच्यते
झाणं नियमा चिंता, चिंता भइया उ तीसु ठाणेसु । झाणे तदंतरम्मि उ, तव्विवरीया व जा काइ ॥१६४१॥
