________________
भासगाहा-१२३९-१२४७] पढमो उद्देसो
३७ एवं देसदरिसणं काउं सिस्सपडिच्छया सामायारीए सुत्तत्थगाहणाए य निष्फाएयव्वा । तत्थ दारगाहा -
उवसंपज्ज थिरत्तं, पडिच्छणा वायणोल्लछगणे य । घट्टणरुंचणपत्ते, दुट्ठासे तहिं गए राया ॥१२४१॥ "उवसंपज्ज थिरत्तं०" । तत्थ उवसंपज्ज त्ति दारं । काहिति अव्वोच्छित्ति, सुत्तऽत्थाणं ति सो तट्ठाए । अभिगम्मइ णेगेहिं, पडिच्छएहिं विहरमाणो ॥१२४२॥ वासावज्जविहारी, जइ वि य न विकंथए गुणे नियए ।
अभणंतो वि मुणिज्जइ, पगइ च्चिय सा गुणगणाणं ॥१२४३॥ "काहिति०' [“वासावज्ज०'"] गाहाओ दो कण्ठाओ । यथा को दृष्टान्तः ? भमरेहिँ महुयरीहिं य, सुइज्जइ अप्पणो य गंधेणं । पाउसकालकलंबो, जइ वि निगूढो वणनिगुंजे ॥१२४४॥ कत्थ व न जलइ अग्गी, कत्थ व चंदो न पायडो होइ। कत्थ वरलक्खणधरा, न पायडा होंति सप्पुरिसा ॥१२४५॥ "भमरेहिं०" ["कत्थ व०"] गाहाद्वयं कण्ठ्यम् । शिष्य आह -
उदए न जलइ अग्गी, अब्भच्छन्नो न दीसई चंदो। मुक्खेसु महाभागा, विज्जापुरिसा न भायंति ॥१२४६॥
"उदए ण जलइ अग्गी०" गाहा । कण्ठ्या । अत्राचार्य आह, उच्यते-तदवस्थमेव कुतः? स्वविषयशक्ति-अपरिज्ञानात् । तयोरग्निचन्द्रयोः स्वविषयदहनप्रकाशनसामर्थ्य भवति । तत्र विषये -
सुक्किधणम्मि दिप्पइ, अग्गी मेहरहिओ ससी भाइ। तव्विहजणे य निउणे, विज्जापुरिसा वि भायंति ॥१२४७॥ "सुक्किधणम्मि दिप्पइ०" गाहा । किञ्चान्यत् -
१. शक्तिपरिज्ञानात् अ, मलवृत्तौ तु अभिप्रायापरिज्ञानात् ।