________________
भासगाहा-१२२२-१२२४] पढमो उद्देसो "वयणादि'"त्ति एगवयणादीणि जातानि सूत्राणि जहा -
"एगवयणं वयमाणे एगवयणं वएज्ज । दुवयणं एय(वं) इत्थिवयणं वयमाणे०" [आचा० अ० ४, उ० १ सू० ४] इत्यादि । कदाचित् शिष्या एवंविधमतयो स्यात्, यत्कण्ठोक्तः सूत्रोपनिबद्धमर्थः, तेनैव वयं तुष्टाः, किमस्माकं दुरभिगमत्वात् बहुपरिक्लेशेनार्थेन ? ते एवंविधमतयः प्रज्ञपयितव्याः । कैः पुनः ते हेतुभिः प्रज्ञपितव्याः? अतः उच्यते -
जे सुत्तगुणा खलु लक्खणम्मि कहिया उ सुत्तमाईया। अत्थग्गहणमराला, तेहिं चिय पन्नविज्जंति ॥१२२२॥
"जे सुत्तगुणा खलु०" गाहा । जे सुत्तगुणा लक्खणदारे । “निद्दोसं सारवंतं च" एवमादि [गा० २८२] । अहवा "सुत्तं तु सुत्तमेव" [गा० ३१०] एवमादि । मरालश्चरे व इत्यर्थः । स त द्रव्यमरालो भावमरालश्च । द्रव्यमराल: शठो गौः सत शठवाहित्वात्तं तीक्ष्णप्रतोदेन मुहुर्मुहुस्तुद्यमानः प्रतोदारं मलयतीति मरालः । कुण्ठीकरोतीत्यर्थः । भावमरालस्तु आलस्येन शठत्वात् सूत्रार्थं न शृणोति । अत्थगहणे त्ति गयं ।
इदाणिं अनितियवासो त्ति दारं ।
अत्थे गहिए जइ आयरियपाउग्गो तो बारसवरिसाणि देसदसणं अवस्स कायव्वं । अपाउग्गस्स अनियमो देसदसणे । सिस्सो भणइ-बारवरिसाणि अत्थो गहिओ देसदरिसणेणं वा किं न भवति ? के वा देसदरिसणे गुणा भवंति ? आयरिओ आह -
जइ वि पगासोऽहिगओ, देसीभासाजुओ तहा वि खलु ।
उंदुय सिया य वीसुं, एरगमाई य पच्चक्खं ॥१२२३॥ __“जइ वि पगासोऽहिगओ०" गाहाओ । प्रकाशो नाम सूत्रस्य अर्थः । 'उंदुं 'त्ति अवेसित्ता । 'सिय' त्ति भवति भजनार्थो वा । 'वीसुं' ति पृथक् । एरका = कुन्द्रा । आदिग्रहणात् कलेसुयं, कसेरुया वनस्पतिमूलं वारिकमित्यर्थः । सेसं उच्चारितसिद्धं । तस्स पुण कइ सहाया दिज्जति ? उच्यते -
जो वि पगासो बहुसो, गुणिओ पच्चक्खओ न उवलद्धो । जच्चंधस्स व चंदो, फुडो वि संतो तहा स खलु ॥१२२४॥ "तप्पइतइय पुट्ठ०" गाहा । कण्ठ्या ।
१. नास्ति अ । २. मरालः = अलसः मलवृ । ३. गुन्द्रा भद्रमुस्तक इत्यर्थः । मलवृ मुच । ४. न दृश्यते एषा गाथा मुच । तत्स्थाने आयरिय गाथा वर्तते ।
