________________
विसेसचुण्णि
[मासकप्पपगयं अद्धद्धं अहिवइणो, तदद्ध मो होइ पागयजणस्स । सव्वामयप्पसमणी, कुप्पइ नऽन्नो य छम्मासे ॥१२१४॥
"राया व०" ["भाइय०" "बलि०" "अद्धद्ध०"] गाहाओ । उच्चारियसिद्धाओ। देवमल्ले त्ति गयं । इदाणिं मल्लाणयणे त्ति दारं । तं आढगं तंदुलाणं सिद्धं राया वा रायमच्चो वा गहाय महता तुडियरवेणं सव्विड्डीए देवपरिवुडो पुरथिमिल्लेणं दारेणं पविसति । जाहे सो पविट्ठो भवति अभितरिल्लपागारं ताहे तित्थगरो धम्मं कहेंतो तुण्हिक्को भवति । ताहे सो राया व रायमच्चो वा बलिहत्थगओ देवपरिवुडो तित्थगरं तिक्खुत्तो आयाहिणं काउं तित्थगरस्स पायमूले तं बलिं निवेदेइ । तस्सद्धं देवा गिण्हंति । सेस अलु अहिवई गिण्हइ । सेसं पागयजणो गेण्हति । तओ सित्थं जस्स मत्थए छुब्भइ तस्स पुव्वुप्पन्ना वाही उवसमंति, अणुप्पन्ना य रोगायंका छम्मासा न उप्पज्जति । तओ बलिए दिन्नाए तित्थगरो उठ्ठित्ता पढमपागारस्स बाहिं पडिसेओ तत्थ जहासमाहीए अच्छति । मल्लाणयणे त्ति गयं ।
इदाणिं उवरि तित्थं ति दारं । उट्टिते तित्थगरे गोयमसामी अण्णो वा गणहरो बीयपोरुसीए धम्मं कहेइ । स्यान्मतिः - किं कारणं तीर्थकर एव द्वितीयायां पौरुष्यां धर्मं न कथयति? उच्यते -
खेदविणोदो सीसगुणदीवणा पच्चओ उभयओ वि। सीसाऽऽयरियकमो वि य, गणहरकहणे गुणा होति ॥१२१५॥
"खेदविणोदो०" गाहा । तित्थगरस्स खेदविणोदो भवति । खेदविनोदो नाम परिस्समविस्सामो । शिष्यगुणाश्च दीपिताः प्रभाविता भविष्यन्ति । “पच्चओ उभयओ वित्ति गिहत्थाण य पव्वइयाण य 'जारिसं तित्थकरो कहेइ तारिसं सिस्सो वि कहेइ' । अहवा "पच्चयो उभयओ वित्ति न शिष्याचार्ययोः परस्परविरुद्धं वचनं । “सिस्सायरियकमो''त्ति, आचार्यादुपश्रुत्यायं शिष्यः तत्प्रयोक्तान् भावान् कथयति ।
स्यान्मति:-कहिं उविट्ठो कहयति ? उच्यते - राओवणीय सीहासणोवविट्ठो व पायवीढम्मि । जिट्ठो अन्नयरो वा, गणहारि कहेइ बीयाए ॥१२१६॥ "राओवणीय०" । राओवणीयसीहासणे पायपीढे वा निवेठ्ठो कहयति । संखातीते वि भवे, साहइ जं वा परो उ पुच्छिज्जा । न य णं अणाइसेसी, वियाणई एस छउमत्थो ॥१२१७॥
