________________
ए टोका अ०३२
८१३
प्रमाणोपेतं नत्व परमितं यहोवात् पुनः साधुनिपुणार्थ बुद्धिं सहायं इच्छेत् निपुणार्थेषु जौवादितत्वेषु बुद्धिर्यस्य स निपुणा बुद्धिस्तं जौवादितत्वज्ञ सहायं शिवं इच्छेत् यतोहि सम्यक् निर्दोषाद्याहारधर्माचार वेदिकान् शिवान् गुरुरपि सहायान् थैलकमुनिवत् धर्मेस्थैर्य लभते पुनर्यः साधुर्विवेक योग्य निकेतं इच्छेत् विवेकः स्त्रीपशुपडकादौना प्रभावेन एकान्तस्तेनयोग्य विवेकयोम्य निकतं साधुनिवासस्थानं अभिलषेत् ४ अथ कालादि दोषवशात् चेत् पूर्वोक्तगुणः सहायः शिष्योनलभेत् तदा किं कर्तव्यमित्याह (नवालमज्जा निउणं सहायं गुणहियं वा गुणत्री समं वा इकोविपावार विवज्जयन्ती विहरिजकामेसु असज्जमाणो ५) वा भब्दो यद्यर्थे वा यदि निपुणं बुद्धिमं तं सहायं शियन लभेत् म प्राप्नुयात् तं सहायं गुणाधिक गुणैः
खस्मिन् स्थितैर्षिनयज्ञानादिभिरधिक उत् क्लष्ट' अथवा तं शिथं गुणत इति स्वस्मिन् स्थित नादिभिः समं सदृशं न प्राप्नुयात् तदा स साधुरेकोपि 8 एकाक्यपि शिष्यै रहितो विचरत् विहारं कुर्य्यात् न तु हौनानां कुशिष्याणां मुण्डमेलापं कुर्यात् सम्यक शिष्याऽभावे साधुना एकाकिनापि विहर्त व्यन
कश्चिदोषः साधुः कि कुर्वन् विहरेत् पापानिपापकारकाणि क्रियानुष्टानानिविवर्जयेत् पुनः साधुः कि कुर्वन् विचरेत् कामेषु असण मानइति इन्द्रियमुखेषु अनोद्यतो भवन् प्रतिबन्ध अकुर्वाणइत्यर्थः ५ अथ दुःखप्रमोच हेतु ज्ञापनार्थ दृष्टान्तमाह (जहाय अण्डप्यभवावलागा पलं बलागष्य
राय धनपतसिंह बाहादुर का पा.सं.छ. १मा भाग
जोग समाहि कामे समणे तबस्सी ४ ॥ न बालमज्जा निउणं सहायं गुणाहियं वा गुणो समंवा । एक्कोवि पावाडू समाधिनो वांछक छट्ठादिक तपनी करणहार ४ नवालभेत् निपुणं सखायं शिवं कदाचित् नलह न पाम उत्तम वुहिवंत शिष्य गुणाधिकं वा गुणतः 8 ससवाते ज्ञानादि गुण अधिको अथवा सरिखो एकोपि पापानि अनाचरन शिष्य विना एकलीपणि पाप कर्म अण करतो विचरेत् कामेष, प्रसज्य