________________
० टोका
श्र०८
२८३
सूत्र
भाषा
********************
नास्त्यं वेत्यर्थः १० एयमहं निसामित्ता हेऊकारण चोइओ तओ नमिराय रिसि देविन्दोइण मव्ववी ११ ततस्तदनन्तरन्देवेन्द्रो नमिराजर्षि प्रति इदं वक्ष्यमाणम्बचनं श्रब्रवीत् किं कृत्वा एतं अर्थं निशम्य कीदृशो देवेन्द्रः हेतुकारणाभ्यां प्रेरितः अथवा हेतुकारणयोर्विषयेनमि राजर्षिणा प्रेरितः पूर्व इन्द्रेण नमि राजर्षिं प्रति इत्युक्त' भो नमि राजर्षि एतेषां आक्रन्दादि दारुणशब्दहेतुत्वात् तव दीक्षाग्रहणं प्रयुक्त' पुनस्तेषां श्राक्रन्दादिशब्दरूपकार्यस्य तव दौक्षाग्रहणं एवकारणं इत्युक्त सति नमिराजर्षिणा च तेषां श्राक्रन्दादि दारुणशब्दस्य स्वार्थ एव हेतुकारणे उक्त तेन असिद्दोयं भवदुक्तो हेतुः कारणचाप्य सिद्धमेव इति राजर्षिणा इन्द्रः प्रेरितः सन् इदं वचनं नमिराजर्षि प्रति पुनरुवाचेत्यर्थ : ११ एस अग्गीय वाउय एवं डज्मन्ति मन्दिरं भयवं अन्ते उरन्तेणं कौसणं नावपेक्खह १२ हे भगवन् एष प्रत्यचोम्निवायुच दृश्यते पुनरेतत् प्रत्यचं मन्दिरं दाते तवेत्यध्याहारः तवग्टहं प्रज्वलति हे भग वन् तेणं इति तेन कारणेन अथवाणं इति वाक्यालङ्कारे तत् अन्तःपुरं राज्ञीवर्ग कौसणं इति कस्मात् कारणात् नोपेचसे नावलोक से यत् यत् आत्म नोवस्तु भवति तत्तत् वीक्षणौयं यथा आत्मीयं ज्ञानादि तथा इदं भवतः अन्तःपुरं श्रपि ज्वलमानं अवलोकनौयं १२ एयम • हे तो नमोरायरिसी देविन्द ं इणमव्ववो १३ श्रस्य गाथाया अर्थस्तु पूर्ववत् अयमेव विशेषः नमिराजर्षि देवेन्द्रस्य वचनं श्रुत्वा देवेन्द्रं प्रति इदं अब्रवीत् १३ किम व्रवी fecare सुहंसामो जीवामो जेसिंमो नत्यिकिञ्चणं महिलाए डज्ममाणीए न मे डज्मइ किञ्चणं १४ भो प्राज्ञ वयं सुखं यथा स्यात्तथा वसामः सुख मंदिरं । भयवं अंतेउरं तेां कोसाणं नाव पेक्खहि ॥ १२ ॥ एयम निसामित्ता हेऊ कारण चोईओ । तत्र नमौराय आगिवाय सहित हुई छे एतद्दह्यते मन्दिरं ए तुम्हारा मन्दिर दा के हे भगवन् अन्तपुरं ए तुम्हारी अंते उरी महिला माहे दाझे के कस्मान् त्वं अवलोकयसे साहसु' किम न थी जोता १२ एतदर्थं श्रुत्वा ए अर्थ सांभलीने हेतुकारणे प्रस्थो १३ सुखं यथा स्यात्तथावसामः प्राणान् धारयामः भो
********************************************
राय धनपतसिंह बाहादुर का आसं ०४० १४ मा भाग
