________________
આત્માનુશાસન
૮૫ ભાવાર્થ – જે અન્ય કારણોની અપેક્ષા વિના, કેવળ ગુણને કારણે સમ્યગ્દર્શનાદિને ગ્રહણ કરે છે અને દોષને કારણે મિથ્યાત્વ આદિનો પરિત્યાગ કરે છે તે જ વિદ્વાનોમાં શ્રેષ્ઠ ગણાય છે.
લોક-૧૪૬ हितं हित्वाऽहिते स्थित्वा दुर्धीवुःखायसे भृशम् । विपर्यये तयोरेधि त्वं सुखायिष्यसे सुधीः ॥ હિત ત્યાગી વર્તે અહિતમાં, દુર્ગતિ બહુ તું દુઃખ સહે, વિપરીત થઈ તજ અહિત, હિતમાં વર્ત, સન્મતિ સુખ લહે. ભાવાર્થ – હે જીવી હિતને છોડી તું અહિતમાં વર્તે છે. તું દુબુદ્ધિ (અજ્ઞાની) થઈને જે સમ્યગ્દર્શનાદિ તારું હિત કરનાર છે તેને તજી દે છે અને જે મિથ્યાદર્શનાદિ તારું અહિત કરનાર છે તેમાં સ્થિત થાય છે. આ પ્રકારે તું પોતાને દુઃખી કરે છે. હવે વિવેકી થઈને તું એનાથી વિપરીત પ્રવૃત્તિ કર; અર્થાત્ અહિતકારક મિથ્યાદર્શનાદિને છોડીને હિતકારક સમ્યગ્દર્શનાદિને ગ્રહણ કર. એમ કરવાથી તે પોતાને સુખી કરીશ.
શ્લોક-૧૪૯ इमे दोषास्तेषां प्रभवनममीभ्यो नियमतः गुणाश्चैते तेषामपि भवनमेतेभ्य इति यः । त्यजस्त्याज्यान् हेतून् झटिति हितहेतून् प्रतिभजन स विद्वान् सवृत्तः स हि स हि निधिः सौख्ययशसोः ॥ આ દોષ, ઉદ્ભવ તેહનો છે નિયમથી આ હેતુથી, સદ્ગુણો આ, તે ઉદ્ભવે છે, નિયમથી આ હેતુથી; એ જાણીને ઝટ ત્યાજ્ય ત્યાગે, શ્રેય હેતુ અનુસરે, વિદ્વાન તે, વ્રતવાન તે, સુખયશનિધિ પણ તે ખરે.
