________________
૫૦
આત્માનુશાસન મહાભાગ્યશાળી જીવો જ એ મોહથી બચીને આત્મહિતમાં તત્પર બની આ સંસારસમુદ્ર તરી જાય છે.
શ્લોક-66 अव्युच्छिनैः सुखपरिकरैलालिता लोलरम्यैः श्यामाङ्गीनां नयनकमलेरर्चिता यौवनान्तम् । धन्योऽसि त्वं यदि तनुरियं लब्धबोधेम॒गीभिदग्धारण्ये स्थलकमलिनीशङ्कयालोक्यते ते ॥ લાલિત રહ્યું સુખસાધનોથી સતત વળી યૌવન વિષે, શ્યામાંગીનાં ચંચળ નયનથી વિલોકિત નિશદિન દીસે; તે શરીર તારું રત્નત્રયયુત નીરખતાં હરણો યદા, જો દગ્ધવનમાં સ્થળકમળવત્ તપથી ધન્ય અહો! તદા. ભાવાર્થ – સુખના સંપૂર્ણ સાધનો દ્વારા અવિચ્છિન્નપણે લાલનપાલન પામેલું તથા મનોહર સ્ત્રીઓના ચંચળ અને રમણીય નયનકમળ દ્વારા નિરંતર સન્માનિત થયેલું તારું આ શરીર યૌવન અવસ્થામાં જ જો વિવેકજ્ઞાનરૂપ રત્નત્રયના પ્રકાશથી એવું બને કે ચપળ દષ્ટિવાળાં હરણાદિ પ્રાણીઓ તેને જંગલની આગમાં મુરઝાયેલ સ્થલકમલિની(જમીન પર ઊગતું કમળ)ની આશંકાથી જુએ તો તું ધન્ય છે, મહાભાગ્ય છે, સ્તુતિ કરવા યોગ્ય છે.
શ્લોક-૮૯
बाल्ये वेत्सि न किंचिदप्यपरिपूर्णाङ्गो हितं वाहितं कामान्धः खलु कामिनीद्रुमघने भ्राम्यन् वने यौवने । मध्ये वृद्धतृषार्जितुं वसु पशुः क्लिश्नासि कृष्यादिभिर्वार्द्धक्येऽर्धमृतः क्व जन्म फलि ते धर्मो भवेन्निर्मलः ॥ તું બાળકાળે વિકલ અંગે હિતાહિત ન જાણતો, ત્યમ યૌવને કામાંધ કામિની તરુવનમાં રઝળતો; વય મધ્યમાં ધનની તૃષાથી ખિન પશુ કૃષ્પાદિથી,
