________________
૧૭૯
આત્માનુશાસન અરૂપી છતાં, આત્મન્ તને, અપવિત્ર અતિ દેહે કર્યો; એ રૂપી પોતે, અશુચિ અતિશય, ચેતના ગુણ રહિત એ, એ મલિન કરતો અન્ય સહુને, તેથી વિમ્ ધિમ્ દેહ એ! ૨૦૨ તનથી થયો અતિ નષ્ટ તું, આ શાન તારું સત્ય છે; તું ત્યાગ કર તેનો હવે, સાહસ ખરું કર્તવ્ય એ. ૨૦૩ રોગાદિ તનમાં વધી જતાં પણ ખેદ સાધક ના કરે; નદીનીર અતિશય વધી જતાં, નૌકા વિષે સ્થિત કાં ડરે? ૨૦૪
જ્યાં રોગ તનમાં થાય ત્યાં ઔષધ કરી તનમાં રહે, પણ રોગ જાણી અસાધ્ય ત્યાગે દેહને, દુઃખ ના લહે; જો આગ ગૃહમાં પ્રજ્વલે તો તે બુઝાવી ત્યાં રહે, ન બુઝાય તો દૂર જાય નીકળી, સુજ્ઞ કદી ત્યાં શું રહે? ૨૦૫ શિરથી ઉતારી ભાર યત્ન, ખભા ઉપર રાખતાં; છે ભાર તો તન ઉપરે, સુખ અશ તો પણ માનતા. ૨૦૬
જ્યાં લગી ઉપાય બની શકે ત્યાં લગી તે કરવા ઘટે; પણ તેથી રોગ શમે નહીં, તો પ્રશમ ઔષધિ ત્યાં ઘટે. ૨૦૭ સંસાર જેના ગ્રહણથી, ને મુક્તિ જે ત્યાગે બને; તે દેહ એક જ ત્યાજ્ય ત્યાં પર કલ્પનાથી શું તને? ૨૦૮ એવા અશુચિ શરીરને આત્મા પ્રપૂજ્ય બનાવતો; તેને કરે અસ્પૃશ્ય જે, ધિમ્ દેહ કૃતઘ્ની થતો. ૨૦૯ રસ આદિ ધાતુ પ્રથમ, જ્ઞાનાવરણીય આદિ તે પછી; જ્ઞાનાદિ ત્રીજો ભાગ, જો સંસારી ત્રણ્ય પ્રકારથી. ૨૧૦ એમ ત્રસ્ય ભાગ સ્વરૂપ બંધનયુક્ત આત્મા નિત્ય તો; બે ભાગથી તેને જુદો કરવાનું જાણે પ્રાણ તા. ૨૧૧ ચિર ઘોર તપ ના કર ભલે, તપ કષ્ટ સહવા શક્ય ના; મનસાધ્ય શત્રુ કષાય જો તું ના જીતે તો અજ્ઞતા. ૨૧૨
