________________
૧૭૮
આત્માનુશાસન ચિરકાળ તુજને છે ભમાવ્યો, દાસવત્ શરીરે યદા, અરિ હાથ આવેલો ન પામે નાશ, ત્યાં સુધી તો તદા; અનશન ઊણોદરી આદિ ક્રમથી, રત રહી તપમાં સદા, દઈ કષ્ટ કુશ કર તેહ, લે અંતે સમાધિસંપદા. ૧૯૪ ઉત્પત્તિ તનની પ્રથમ, પછીથી દુષ્ટ ઇન્દ્રિયો તણી, એ ઇન્દ્રિયો નિજ વિષય વાંછે, તેથી હાનિ માનની; પરિશ્રમ અતિ ભય પાપ ને દુર્ગતિદાયક દેહ જો, તેથી અનર્થ પરંપરાનું મૂળ કારણ તેહ તો. ૧૯૫ અજ્ઞાનીજન એ શરીર પોષે, વિષયસેવન રત રહે; દુષ્કર કશું ના તેહને, વિષ પી જીવનને, રે! ચહે. ૧૯૬ મૃગ જેમ રાત્રિમાં ભયે, વનથી નગર પ્રત્યે ધસે; હા કષ્ટી કળિમાં તેમ મુનિઓ વન તજી ગામે વસે. ૧૯૭ તપ રહણ કરી લલના કટાક્ષ, વિરતિસંપદ જો હણો; સંસારવૃદ્ધિ-હેતુ તપથી, ગૃહાશ્રમ ઉત્તમ ગણો. ૧૯૮ નિજ સ્વાર્થ હાનિ અવગણી, અભિમાન લજ્જાને તજી, તું નારીથી પામ્યો પરાભવ સેંકડો, તો પણ હજી; વંચિત તેનાથી અરે! ડગ એક આવે સાથ ના, મતિમાન યદિ, સાધક, શરીરથી મૈત્રી તું કદી રાખ ના. ૧૯૯ ગુણવાન કોઈ અન્ય ગુણીથી એકમેક બને નહીં, એ રૂપી પુગલ કર્મસંગે એકમેક થયો અહીં; તું તો અરૂપી, રૂપી તેને, શું અભેદ અહા ગણે! છેદાય તું, ભેદાય તું, દુઃખ બહુ સહે આ ભવ-વને. ૨૦૦ છે જન્મ માતા, તાત મૃત્યુ, આધિ વ્યાધિ ભાત જો; અન્ને જરા છે મિત્ર, તોયે આશ તનમાં ખ્યાત તો. ૨૦૧ તું શુદ્ધ સહેજે, જાણનારો સર્વ વિષયસમૂહનો,
