________________
૧૪૨
આત્માનુશાસન જલ જ્યમ અનલ સંગે તપે, બહુ હું તપ્યો તન સંગથી; તજી દેહ એમ શિવાર્થી પામ્યા શાંત સુખમય શિવગતિ. ભાવાર્થ – જેમ અગ્નિનાં સંયોગથી જળ સંતપ્ત થાય છે; તેવી રીતે હું શરીરના સંયોગથી સંતપ્ત થયો છું, દુઃખી થયો છું. એમ વિચારી મોક્ષની અભિલાષાવાળા ભવ્ય જીવો શરીરને (તત્સંબંધી મમત્વને) તજી શીતળ, શાંત, સુખી થાય છે.
શ્લોક-૨પપ अनादिचयसंवृद्धो महामोहो हृदि स्थितः । सम्यग्योगेन यैर्वान्तस्तेषामूर्ध्वं विशुद्ध्यति || સંગ્રહ અનાદિથી વધ્યો, એ મોહ હૃદયે સ્થિત જો;
તેને સમાધિથી વયો, તે ઊર્ધ્વ ગતિમાં સ્થિત તો. ભાવાર્થ – હૃદયમાં સ્થિત જે મહામોહ અનાદિ કાળથી સંચિત થઈ વૃદ્ધિ પામેલો છે તેને જે મહાપુરુષોએ સમ્યક સમાધિ વડે વમી દીધો છે, નષ્ટ કરી દીધો છે તેમનો આગળનો ભવ વિશુદ્ધ થાય છે.
શ્લોક-૨૫૬ एकैश्चर्यमिहैकतामभिमतावाप्ति
शरीरच्युतिं दुःखं दुःकृतिनिष्कृतिं सुखमलं संसारसौख्योज्झनम् । सर्वत्यागमहोत्सवव्यतिकरं प्राणव्ययं पश्यतां किं तद्यन्न सुखाय तेन सुखिनः सत्यं सदा साधवः ॥ ચક્રીપણું એકાંત, વાંછિત પ્રાપ્તિ તનનો ત્યાગ તે, જે કર્મકૃત સુખ, દુઃખ તે, સુખ સંસ્કૃતિ સુખત્યાગ એ; વળી પ્રાણત્યાગ ગણે મહોત્સવ, સર્વ ત્યાગ થકી થતો, સુખદાયી એવું શું ન તેને? સત્ય સુખી જ્ઞાની જનો. ભાવાર્થ – જે સાધુ પુરુષો સંસારમાં એકાકી રહેવારૂપ
