________________
८८
આત્માનુશાસન संधर्तु विषयाटवीस्थलतले स्वान् क्वाप्यहो न क्षमाः मा व्राजीन्मरुदाहताभ्रचपलैः संसर्गमेभिर्भवान् ॥ મુનિમાની જો કાન્તા કટાક્ષે મસ્ત વ્યાકુળ દોડતાં, જ્યમ શરીરમાં શર વાગતાં પીડિત હરણાં ભાગતાં એ વિષયવન ભૂમિતળે સ્થિરતા કરી શકતા નહીં,
તો વાયુપ્રેરિત મેઘસમ અસ્થિર સંગે જા નહીં. ભાવાર્થ – જે સાધુઓ પોતાને મુનિ માને છે તેઓ સ્ત્રીઓને કટાક્ષપૂર્ણ અવલોકનોના પ્રાસ બની શરીરમાં લાગેલાં બાણથી દુઃખિત થયેલાં હરણો સમાન, વ્યાકુળ થઈને પરિભ્રમણ કરે છે. પરંતુ ખેદ છે કે તેઓ વિષયરૂપ વનની મધ્યમાં પોતાને ક્યાંય પણ સ્થિર રાખવા સમર્થ થતા નથી. હે ભવ્ય! તું વાયુથી ઉડાવેલા વાદળો માફક અસ્થિરતાને પામેલા એ સાધુઓની સંગતિ ન કરે.
બ્લોક-૧૫૧ गेहं गुहाः परिदधासि दिशो विहायः संव्यानमिष्टमशनं तपसोऽभिवृद्धिः । प्राप्तागमार्थ तव सन्ति गुणाः कलत्रमप्रार्थ्यवृत्तिरसि यासि वृथैव याचाम् ॥ ગીતાથી તારે ગૃહ ગુફા ને દિશા તારે વસ્ત્ર છે, આકાશ તુજ વાહન અને તપવૃદ્ધિ ભોજન ઈષ્ટ એ; સદ્ગુણો રમવા યોગ્ય રમણી, સર્વ વસ્તુ પ્રાપ્ત છે,
પછી બાકી શું છે યાચવાનું? યાચના તુજ વ્યર્થ છે. ભાવાર્થ – હે ગીતાર્થ(આગમના રહસ્યાર્થને જાણનાર સાધુ)! ગુફા તારું ઘર છે, દિશાઓ એ તારાં વસ્ત્ર છે, આકાશ એ તારું વાહન છે, તપવૃદ્ધિરૂપ ઉત્તમ ભોજન છે. ગુણલક્ષ્મીરૂપ સ્વામીભક્ત તારી સ્ત્રી છે. આમ સર્વ પ્રકારે તું સાધનસંપન્ન
