________________
आगम
(४५)
प्रत
सूत्रांक
[१३८
१४२]
गाथा
||१०७
११२||
दीप
अनुक्रम
[२७९२९२]
"अनुयोगद्वार"- चूलिकासूत्र - २ (मूलं + वृत्तिः)
मूलं [ १३८-१४२] / गाथा [१०७-११२]
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित [आगमसूत्र [४] भूमिकामसूत्र २] "अनुयोगद्वार" मूलं एवं हरिभद्रसूरिजी रचिता वृत्तिः
श्रीअनु० हारि,वृत्तौ टू
॥ ८८ ॥
बागो (गारो) कम्पणमट्ठविविचित्तकम्मणिफण्णं । सव्वेसि सरीराणं कारणभूतं मुणेयच्वं ॥ ८ ॥ अत्राह किं पुनरयमैौदारिकादिः क्रमः १, अत्रोच्यते, परं परं सूक्ष्मत्वात् परं परं प्रदेशबाहुल्यात् प्रत्यक्षोपलब्धित्वात् कथित एवदारिकादिः क्रमः, 'केवइया णं भंते! ओरालियसरीरा पण्णत्ता' इत्यादि, ताणि य सरीराणि जीवाणं बद्धमुकाणि दव्वखेत्तकालभावेहिं साहिज्जति, द्रव्यैः प्रमाणं वक्ष्यति अभव्यादिभि:, क्षेत्रेण श्रेणिप्रतरादिना, कालेनावलिकादिना, भावो द्रव्यान्तर्गतत्वान् न सूत्रेणोक्तः, सामान्यलक्षणत्वाच्च वर्णादीनामन्यत्र चोकत्वात्, 'उरालिया दुविहा बछिया मुलिया, बद्धं गृहीतमुपात्तमित्यनर्थान्तरं तत्थ णं जे ते बद्धेल्लया इत्यादि सूत्रं । इदानीमर्थतः संखेज्जा असंखेज्जा पण वरंवि संखातुं एत्तिएण जहां इत्तिया णाम कोडिप्पभितिहि तवोऽवि कालादीहिं साहिज्जति, काळतो वा समए समए एकेक सरीरमवद्दीरमाणमसंखेज्जाहि उस्सप्पिणीओसप्पिणीहिं अवहीरंति, सितओवि असंखेज्जा लोगा, जे यद्धिला तेदिवि जइवि एकेके पदेसे सरीरमेकं विजति ततोविय असंखज्जा लोगा भवंति, किंतु अवसिद्धतदोस परिहारत्थं अप्पणप्पणियाहि ओगाहणाहिं ठविज्जति, आह-कमणता मोरालसरीरीणं असंखेज्जाई सरीराई भवंति, आयरिय आह-पत्तेयसरीरा असंखेज्जा, तेसि सरीरावि ताव एवइया चैव बद्धेञ्जया, मुझेल्लया अनंता, कालपरिसं खाणं अनंताणं उस्सप्पिणी अब सप्पिणीणं समयरासिप्पमाणमेत्ताई, खेत्तपरिसंखाणं अनंताणं लोगप्पमाणमेत्ताणं खेत्तखंडाणं पदेसरासिप्पमाणमेत्तारं दध्वओ परिसंखाणं अभव्यसिद्धियजीवरासीओ अनंतगुणाई, ता कि सिद्धरासिप्पमाणमेत्तारं होता है, भण्णति-सिद्धाणं अणतभागमेसाई, आह ता किं परिवडियसम्मदिहिराक्षिप्यमाणाई होज्जा १, तेसिं दोन्हवि रासणं मज्झे पाडिज्जतित्ति का भण्णइ जदि तप्पमाणाई होताई ततो तो चेत्र निबेलो होवि, तम्हा ण तप्पमाणाइं, तो किं तेसिं हेट्ठा होज्जा ?, भण्णइ-कयाई हेट्ठा कयाई वा होंति कदाई तुल्लाई, तेण सदाऽनियतत्वात् ण णिच्चकालं तप्पमाणंति ण तरि वोत्तुं, आइ-कहूं मुकाई अणताई भवंति उरालिमाई ?, जदि ताव
~92~
औदारिक शरीरे
बद्धमुक्तविचार:
॥ ८८ ॥