________________
आगम
(४०)
"आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्तिः ) भाग-३ अध्ययनं [-], नियुक्ति: [६२९-६३२], विभा गाथा -], भाष्यं [१३२...], मूलं [-/गाथा-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक नियुक्ति: एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
अचलः
प्रत
सत्राक
आवश्यके। साधकत्वात् , तथा चाणीयसो हेमपिण्डादणुरपि सौवर्ण एवं घंटो भवति, न मार्तिको राजतो वेति, न 1 श्रीमलय- पुण्याभावो दुःखहेतुस्तस्य निरुपाख्यतया हेतुत्वायोगात्, न च सुखाभाव एवं स्वसत्ताविकलो दुःखं, तस्यानुभूयमान
पुण्यपापसमवसरणे त्वात् , ततः स्वानुरूपकारणपूर्विका दुःखानुभूतिः अनुभूतित्वात् सुखानुभूतिवदिति केवलपुण्यवादनिरासः, केवलपाप- सिद्धिः
| पक्षेऽपि इदमेवोपपत्तिजालं विपरीतं वक्तव्यं, नापि सर्वथाऽन्योऽन्यानुविद्धस्वरूपमुभयात्मकमेकं निरंशवस्त्वन्तरमभ्युप-10 गन्तुं युक्तं, सम्मिश्रसुखदुःखाख्यकार्यप्रसङ्गात् , अथ च परस्परपरिहारेण विविक्त सुखदुःखे अनुभूयेते, तथा स्वसंवेदन-18 प्रमाणसिद्धत्वात् , अन्यच्च-केवलसुखानुभवः श्रूयतेऽनुत्तरसुराणां, केवलदुःखानुभवो नारकाणां, न च सर्वथा सम्मि-16 त्रैकरूपात्कारणादेवं विविक्तः कार्यभेदो युक्तः, तस्मादन्यदेव निमित्तं सुखातिशयस्यान्यदेव च दुःखातिशयस्य, न च
सर्वथैकरूपत्य सुखातिशयनिवन्धनांशवृद्धिर्दुःखातिशयकारणांशहान्या सुखातिशयप्रभवाय दुःखातिशयनिबन्धनांशहै वृद्धिः सुखातिशयकारणांशहान्या दुःखातिशयप्रभवाय कल्पयितुं न्याय्या, भेदप्रसङ्गात्, तथा च यद्बुद्धावपि यस्य
वृद्धिर्न भवति तत्ततो. भिन्न प्रतीतमेवेति सर्वधैकरूपता पुण्यपापयोर्न सङ्गता, कर्मसामान्यापेक्षया त्वविरुद्धाऽपि
तथाहि-सातसम्यक्त्व हास्यरतिपुरुषवेदशुभायुर्नामगोत्राणि पुण्यमन्यत् पापं, सर्व च तत् कर्मेति, तस्माद्विविके पुण्यद्विपापे इति प्रतिपत्तव्यम् , सर्वस्यापि च संसारिण एतदुभयमप्यस्ति, केवलं किश्चित् कस्यचिदुपशान्तं किञ्चित्क्षयोपशम-18
मुपगतं किश्चित् क्षीणं किञ्चिदुदीण ततः सुखदुःखवैचित्र्यं जन्तूनामिति ।
दीप अनुक्रम
॥३३
n
imemana
Fina Promethe
~82
