________________
પત્રાંક-૬૦૯
૨૯૧ કો પ્રત્યક્ષવત્ હૃદયમેં રખ લેતે હૈં ઉસકો તો પ્રત્યક્ષ કી જ્યાદા તીવ્રતા આની ચાહિયે, આતુરતા આની ચાહિયે. ફિર ભી નહીં મિલે તો ઉપદેશ કો પ્રત્યક્ષવતું ગ્રહણ કરને કા પ્રયાસ ચલના ચાહિયે.
(સત્સંગ મેં પ્રાપ્ત ઉપદેશ કો) પ્રત્યક્ષ સત્પષકે તુલ્ય સમજાકર વિચાર કરના.” સિર્ફ વિચાર હી નહીં કરના, “આરાધન કરના...’ આરાધન કરના માને અમલીકરણ કરના. કિ જિસ આરાધનસે જીવકો અપૂર્વ સમ્યકત્વ ઉત્પન્ન હોતા હૈ.' અમલીકરણ કરને સે તો સમ્યક્ત્વ ઉત્પન્ન હોતા હી હૈ. સુનને સે સમ્યકત્વ ઉત્પન્ન નહીં હોતા. વિચાર કરને સે સમ્યત્વ ઉત્પન્ન નહીં હોતા હૈ લેકિન અમલીકરણ કરને સે તો સમ્યકત્વ હોતા હી હૈ. બહુત માર્મિક બાત કર દી.
મુમુક્ષુ - કર વિચાર તો પામ આતા હૈ, વહાં વિચાર કરને સે પ્રાપ્તિ કી બાત આઈ, યહાં આરાધન કરને કી બાત હૈ.
પૂજ્ય ભાઈશ્રી - ઉસમેં ક્યા હૈ કિ વિચાર કરને કે બાદ અમલીકરણ કો Stage આતા હૈ ઔર સબ બાત એક પદ મેં કૈસે સમાવિષ્ટ કરે? “કર વિચાર તો પામ વહ જિસને કિયા હૈ, ઉન્હોંને હી વહ બાત કી હૈ, વહ કોઈ અન્ય જ્ઞાની કી બાત તો નહીં હૈ. વિચારના ઔર આરાધન કરના. વિચાર કરેક બંદ રહ જાના ઐસા નહીં લિખા. આરાધનકરને કી બાત ક્યોં કી?પદમેં તો જો બાત આતી હૈ વહ સંક્ષેપ મેં પ્રાસ મિલે ઉતની બાત ઉસમેં સમાવિષ્ટ હોતી હૈ. બાત તો ઔર હોતી હૈ. ઔર ઓર જગહ જો બાત હોતી હૈ ઉસકાહમેંCoordinationકર લેના ચાહિયે.
જીવકો મુખ્યસેમુખ્ય ઔર અવશયસે અવશ્ય... કિતના વજન દેતે હૈં!મુખ્ય સે મુખ્ય ઔર અવશ્ય સે અવશ્ય “યહનિશ્ચયરખના ચાહિયેકિમુજે જો કુછ કરના હૈ વહ આત્માકે લિયે કલ્યાણરૂપ હો વહી કરના હૈ”મેરા જો કલ્યાણ હૈ વહી હમકો કરના હૈ. આત્મકલ્યાણ કી મુખ્યતા કભી છૂટની ચાહિયે નહીં. વહી હમકો કરના હૈ. બાકી કી બાત અકલ્યાણ કી હૈ, વહ હમેં કરની નહીં હૈ. ઔર ઉસીકે લિયે ઇન તીન યોગીંકી ઉદયબલસે પ્રવૃત્તિ હોતી હો તો હોને દેના,” આત્મકલ્યાણ કે લિયે તીન ઉદય માને મન, વચન ઔર કાયા. યે તીન યોગ કી ઉદયપ્રવૃત્તિ હોતી હો તો હોને દેના, આત્મકલ્યાણ કે લિયે હો તો હોને દેના.
પરંતુ અંતમેં ઉસ ત્રિયોગસે રહિત સ્થિતિ કરનેકે લિયે ઉસ પ્રવૃત્તિકા સંકોચ કરતે કરતે ક્ષય હો જાયે, યહી ઉપાય કર્તવ્ય હૈ.” ક્યોંકિ ઉદય સે તો કોઈ આત્મલાભ હોતા નહીં હૈ. ઉદય કી પ્રવૃત્તિ છોડની હૈ. અંતર્મુખ પરિણમન કે સિવા તિના ભી