________________
પત્રાંક-૬૦૯
૨૭૯
ઉન્હોંને અપના નિર્વાણપદ એક ભવ મેં દેખ લિયા હૈ. એક પદ મેં અપને ખુદ ને દેખ લિયા હૈ.
‘ગુરુદેવ’ કો કિસી ને પ્રશ્ન પૂછા થા કિ ‘કૃપાલુદેવ’ લિખતે હૈં કિ એક ભવ હોકર હમ સ્વરૂપ-સ્વદેશ મેં જાયેંગે. ધારીને એક જભવ, જાશું સ્વરૂપ સ્વદેશ જો....’ ઐસા કકે કાવ્ય લિખા હૈ ન ? અપના અંતરંગ કાવ્ય લિખા હૈ, જાશું સ્વરૂપ સ્વદેશ જ...’ કેવલજ્ઞાન તો થા નહીં, કેવલજ્ઞાન તો થા નહીં, તો કૈસે માલૂમ હો ગયા ? ‘ગુરુદેવ’ ને કયા ઉત્તર દિયા ? ‘કૃપાલુદેવ' કા શ્રુતજ્ઞાન ઇતના નિર્મલ થા, મતિ-શ્રુતજ્ઞાન તો સબકો હોતા હૈ, લેકિન ઉતના નિર્મલ થા કિ જૈસે કેવલજ્ઞાન મેં આતા હૈ, પૈસા હી શ્રુતજ્ઞાન મેં આતા હૈ, નિર્મલ જ્ઞાન મેં ઐસા હી આતા હૈ. યહ બાત કેવલજ્ઞાનવત્ નિઃસંશય સમજના. ક્યા બોલે ? ઇસ બાત મેં સંશય ક૨ને યોગ્ય નહીં હૈ, ઔર ઉતના પક્કા આતા હૈ. શ્રુતજ્ઞાન મેં ઉતના પક્કા ભાવભાસન હો જાતા હૈ કિ એક ભવ મેં મેરા નિવેડા હો જાયેગા. ઔર તભી ઇસ બાત કો ને બાહર ખોલતે હૈં. ઇતના પક્કા નહીં હો તો ઉસ બાત કો બાહર મેં ૨ખતે નહીં હૈ. ઉતના નિર્મલ શ્રુતજ્ઞાન હો ગયા થા.
મુમુક્ષુ :- ‘સોગાનીજી’ ને કહા, છેલ્લી મુસાફરી છે.
પૂજ્ય ભાઈશ્રી :- આખિર કી મુસાફરી હૈ. અબ તો આખિર કી મુસાફરી હૈ. ઔર ‘ગુરુદેવ’ ને ઇસ બાત પર મહોર લગા દી કિ વે ભી એકભવતારી હૈ. સ્વર્ગલોક મેં ગયે હૈં, સ્વર્ગએઁ સે નિકલકર કે ઝપટ કરેંગે. હમારા કાઠિયાવાડી શબ્દ હૈ, ઝપટ શબ્દ. ઝપટ માને તેજી સે કામ કર લેના, ઉસકો ઝપટ કર લેના. હિન્દી મેં કયા કહતે હૈ ? ઝપટ હી કહતે હૈં ? ઝડપ સે કામ કરના.
મુમુક્ષુ :- ‘સોગાનીજી’ કો ભી આયા કિ યહ મેરી આખરી મુસાફરી હૈ, ‘ગુરુદેવ’ કે જ્ઞાન મેં ભી યહ બાત આયી.
પૂજ્ય ભાઈશ્રી :- ‘ગુરુદેવ’ કે ભી નિર્મલ શ્રુતજ્ઞાન મેં વહ બાત આ ગઈ. અપને ભવ કા ભી આ જાતા હૈ, કભી દૂસરે કે ભવ કા ભી આ જાતા હૈ. શ્રુતજ્ઞાન કી તાકત બહુત હોતી હૈ. વહ તો ઉમાસ્વામી’ને લિખા હૈ. ‘તત્ત્વાર્થ સૂત્ર’ મેં કયા લિખા હૈ કિ જૈસે કેવલજ્ઞાન મેં પ્રત્યક્ષ હોતા હૈ, ઉતની શક્તિ શ્રુતજ્ઞાન કી હોતી હૈ. ફર્ક કિતના હૈ ? પ્રત્યક્ષ ઔર પરોક્ષ કા. શ્રુતજ્ઞાન કી શક્તિ કિતની ? કિ જિતની કૈવલજ્ઞાન કી જાનને કી શક્તિ હૈ ઉતની. યે છહ દ્રવ્ય કો જાનતા હૈ, તે ભી છહ દ્રવ્ય કો જાનતે હૈં.
મુમુક્ષુ ઃ:- ‘સમયસા૨’ મેં કહા હૈ, સમ્યગ્દષ્ટિ શ્રુતકેવલી હૈ.
પૂજ્ય ભાઈશ્રી :- વહ સૂત્ર તો ઐસા હૈ, સૂત્ર હમકો યાદ થા, ભૂલ ગયે. કેવલજ્ઞાન