________________
૩૧ કેશા ગણિકા હતી, પરંતુ સ્થૂલિભદ્રના ગુણની પૂજારણ હતી તે સ્થલિભદ્ર વિના ઝૂરતી હતી. સ્થૂલિભદ્રનું મન વિષયેથી ખરેખર વિરક્ત બન્યું છે કે કેમ તે જોવા માટે ગુરુએ તેમને કોશાને ત્યાં જ ચાતુર્માસ કરવા મોકલ્યા. ગુરુ આજ્ઞા શિરસાવંદ્ય હતી. સ્થૂલિભદ્ર, પહોંચ્યા કેશાને ત્યાં. કેશાને તે બત્રીસ કોઠે દીવા થયા! પિતાને. પ્રિયતમ પાછો મળે ! પરંતુ અરે! પ્રિયતમની દ્રષ્ટિમાં રેગ.
ક્યાં ગયે ? તે ખાલી ખાલી કેમ ? પરંતુ કોશા હાર માને. તેવી નહોતી. સ્થૂલિભદ્રના મનને ફરી વિષયે પ્રત્યે ખેંચી લેવાના. તેણે સતત પ્રયત્ન કર્યો અને ભેગાસથી ભરપૂર એવી પિતાની ચિત્રશાળામાં મુનિને ઉતાર્યા. સતત વિષયવાસનાને ઉશ્કેરે તેવા. ચિત્રસમૂહની વચ્ચે રહીને મનને નિર્વિકાર રાખવું તે કેટલું અઘરું છે તે વેણુ નથી જાણતું ? પરંતુ વીતરાગના આશ્રયે રહેલ આ. જીવ સમજી ચૂક્યો હતો કે સંકલ્પમાંથી જેની ઉત્પત્તિ છે, તેવા કામને જીતવો હોય તો સંકલ્પ ઉપર વિજય મેળવવું જોઈએ.. અને એ રીતે એક વખતની પ્રેયસીના સેંકડો પ્રયત્નને વિફળ કરી. અંતે તેને પણ વિષયથી વિરામ કરી મુનિ યૂલિભદ્રજી ગુરુના. સાંનિધ્યમાં પાછા ફર્યા. સ્થૂલિભદ્રજી સહિત કશાની ચિત્રશાળાનાં. એ ચિત્રો આ છતમાં કોતરવામાં આવ્યાં છે.
મંદિરમાં ભક્તિ અર્થે જતે ભક્ત ત્યાં જઈને શું મેળવવા માંગે છે તે તેણે વિચારવું જોઈએ. તે વિષયેથી ભરેલું મન. સાથે લઈને મંદિરમાં જવા માગે છે કે સ્થૂલિભદ્રની જેમ. વિષયેને મનમાં પ્રવેશવાનું સંકલ્પરૂપી દ્વાર બંધ કરી દેવા માંગે. છે? ઊર્ધ્વ જીવન જોઈતું હોય તે મુનિ સ્થૂલિભદ્રને અનુસરે એ ઉપદેશ એ શિલ્પકૃતિઓ દ્વારા આચાર્ય શ્રી સમસુંદરસૂરજ, મંત્રી ધરણશા અને શિલ્પી દીપાજી આપણને આપે છેવિષ પ્રત્યે બતાવાતે ઉઘાડે તિરસ્કાર તે પણ વેરભાવે કરાતું તેનું ભજન છે. તેમના પ્રત્યે તે ઉપેક્ષા વૃત્તિ જ શેભે તે. ઉપદેશ તેમાં રહેલો છે. પશ્ચિમ પ્રવેશદ્વારમાં પ્રવેશીને આગળ
