________________
૨૯
વર્ષોંની ભરયુવાન વયે શત્રુ ંજય ગિરિરાજ ઉપર જુદાં જુદાં ખત્રીસ ગામાના સ’ઘની વચ્ચે સંઘતિલક કરાવી ભગવાન શ્રી ઋષભદેવજીના સાંનિધ્યે ગુરુ સામસુંદરસૂરિજીના આશીર્વાદ સાથે બ્રહ્મચર્ય વ્રત ધારણ કર્યું. સંસારમાં રહેવા છતાં ભાગની આસક્તિ છેડી દેવી તે ત્યાગીએ કરતાં પણ વધારે સંયમ માગી લે છે.
66
શેઠશ્રી કસ્તુરભાઇની પ્રેરણાથી શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીએ તૈયાર કરાવી પ્રસિદ્ધ કરાવેલ ગ્રંથ જૈન તીથ સસંગ્રહ” ભાગ પહેલેા, ખંડ ખીજાના પાના ૨૧૫ ઉપર મેઢુ કવિને ટાંકીને લખ્યું છે કે :
પંદરમી સદીના અંતમાં રાણકપુર ઘણું આષાઢ અને સમૃદ્ધ નગર બની ચૂક્યું હતું. એ સમયે માત્ર જૈનાનાં જ ૩૦૦૦ ઘરે વિદ્યમાન હતાં. ઉપયુ ક્ત મેહકવિએ સ. ૧૪૯૯ ની આસપાસ રચેલા.'' રાણકપુર ચતુર્મુ`ખ પ્રાસાદ સ્તવન” માં તેઓ જાતમાહિતીનું વર્ણન કરતાં કહે છે કે, રાણપુર જોઈ ને અત્યંત ઉલ્લાસ અને સતાષ થાય છે. આ નગર અણુહિલપુર પાટણ જેવું છે. તેના ગઢ, મંદિર અને પાળા અત્યંત સુંદર છે. વચ્ચે સરિતાનાં · સલિલ વહે છે. ફૂવા, વાવ, વાડી, હાટ અને જિનમ ંદિર ઘણાં છે. તેમાં અઢાર વર્ણના લોકો, લક્ષ્મીવંત વેપારીઓ અને પુણ્યશાળી માનવીઓ વસે છે. તેમાં યશસ્વી દાનવીર ધણિદ-ધરણા નામના સંઘવી મુખ્ય છે. તેજિનમંદિરના ઉદ્ધારક છે. તેની પુણ્યાત્મા માતા કમલાદે છે, જે રસિંહ અને ધરિંદ્ર નામનાં નરરત્નને જન્મ આપી ધન્ય ધન્ય ગવાય છે.” શેઠ ધરણાશાહનાંઢિયાના • વતની હતા. તેમના પિતાનું નામ શેઠ કુરપાલ હતું.
66
વિ. સ’. ૧૪૪૬ માં જેનું શિલાસ્થાપન થયુ તે ધરવિહાર · પ્રાસાદમાં પ્રતિષ્ઠા વિ. સ. ૧૪૯૬માં શ્રી સામસુંદરસૂરીજીના હાથે થઈ, એટલે પચાસ વર્ષ સુધી તે કામ ચાલ્યું. મ ંદિરની વિશાળતા અને કારીગરી જોતાં તેમ અનવું સ્વાભાવિક લાગે છે.
