Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 86

कुलीणत्तणओ पडिवज्जियमिणं ।
तओ कुलवइणा निउत्ता वुड्डा तावसा । तेहिं वि नेउं समप्पिया सा सिवादेवीए जीसे पिया चेडओ त्ति ॥छ।
चेडयकहा भण्णइ -
अत्थि वेसालीए नयरीए हेहयकुलसंभूओ परमसावओ चेडओ नाम राया । सो य सयंविवाहपवत्तणकयनियमो धीयाओ कस्सइ न देइ । तओ तासिं चेव मायरो रायाणं अणुजाणाविय रायकुलपुत्ताणमन्नेसिं सरिसरूवगुणाणं देंति । सत्त य चेडयस्स अन्नमन्नदेवीणं पहाणधीयाओ । तं जहा - पभावई १, पउमावई २, मिगावई ३, सिवा ४, जेठ्ठा ५, सुजेट्ठा ६, चेल्लणा ७ य त्ति ॥छ।।
पहावईपमुहकहाओ भन्नति । तत्थ वि उद्दायणभज्जा भन्निस्समाणा पहावई, जीसे बहिणोवइयबहिणिभाणिज्जा [दहिवाहण-पउमावई-करकंडवो त्ति] दहिवाहण-पउमावई-करकंडुकहा भन्नइ -
अत्थि इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे अंगाजणवए चंपानयरीए दहिवाहणो नाम राया । तस्स य चेडयरन्नो धीया पउमावई नाम महादेवी । तीसे य कयाइ रयणीविरामसमए सुमिणयंसि ससिप्पहं गयवरं वयणेणोदरं पविसंतं पासमाणीए संभूओ गब्भो । साहिओ य तीए सुमिणओ रन्नो । तेणाऽवि साहिया पहाणा पुत्तुप्पत्ती । समुप्पन्नो य तीसे तइयमासे दोहलओ जहा – 'अहं नरवइनेवत्थविभूसिया हत्थिखंधारूढा रण्णा धरिज्जमाणेण छत्तेण जइ काणणाईसु विहरामि' । तंमि य अपूरिज्जते पउमावई दुब्बला दटुं पुच्छिया रण्णा । साहियसब्भावा य जयहत्थिमारोविउं सयमुवरि[धरि]यछत्ता निग्गया [परिवारेण] सयलेणुज्जाणे । पढमपाउसो य तहा(या) वट्टइ त्ति सुसीयलमट्टियागंधेण तेण भाविओ विंझं सरिऊणाऽवसीहूओ सो करी धाविओ विंझाभिमुहं । न सक्कइ य से पिट्ठओ पहाविउं रायवग्गो । गएण वि राया देवी य दो वि पवेसिया विंझाडवि । तहा वि वेगाऽणु(वेगेण) धावंतो न सो थक्कइ ।
[ताहे] राया महंतं वडपायवं परओ पेच्छित्तु देवि भणइ – “एयस्स पायवस्स हेद्रुण हत्थी जइ जाइ ता तुमं सुसंवुडा होउं डालं गेण्हेज्जासु' । पडिस्सुयं चेमं तीए । परी(रं) राया दक्खो त्ति गहियाऽणेण डाला न उण देवीए । तं च विणा निराणंदो राया गओ चंपं नयरिं ।
___पउमावई वि नीया हत्थिणा निम्माणुसं अडवि । तिसाभिभूओ करी पेच्छित्तु महंतं जलासयमेगं पविट्ठो जावाऽभिरमइ ताव सनियमोइन्ना देवी, सो य भरियं जाणइ त्ति । उत्तिण्णा सरवराओ । तत्थ य भक्खिउं वणफलाई पिबिउं च पाणियं दिसाविसेसमयाणंती सागारभत्तं पच्चक्खिऊण पहाविया एगदिसाए । गया य जाव दूरं तावेगो दिट्ठो तावसो । गया य तस्समीवं । तेणाऽवि नीया कुलवइमूलं । अभिवायणेण य पुच्छिया सा [ताव]सेण - 'कुओ अम्मो ! तुमं ?' तीए वि कहियं जहा - 'ऽहं चेडगधूया जाव हत्थिणा आणिया' । सो य तावसो चेडगस्स निएल्लगो । तेण आसासिया - ‘मा बीहेहि' । ताहे तेण फलाणि दाऊण अच्छोविया कइवि दियहे । अन्नया वुड्डतावसेहिं संपरिहेऊण भणिया – 'एत्तिओ चेव अहं ग[ई]ए विसए(ओ), एत्तो परेण हलवाहिया भूमी न कप्पइ अक्कमिउं । ता तुमं जाहि दंतपुरं । तत्थ य दंतवक्को निवो' ।