________________
विहरइ' । तं च
सुनक्खत्तकहा भण्णइ -
खिइपइट्ठिए नयरे जियसत्तू राया । धणावहो नाम इब्भो, धारिणी से भारिया । तीसे पुत्तो सुनक्खत्तो नाम भज्जाहिं समं भोगे भुंजतो चिट्ठइ । अण्णया समोसरिओ सामी । तं च नाऊण जणसमूहेण समं गओ सुनक्खत्तो वंदित्ता पज्जुवासिंतो जाव चिट्ठइ ताव परिसापडिबोहणत्थं गोयमेण वंदित्ता पुच्छिओ सामी - 'कहं भंते ! जीवो गरुयत्तं लहुयरयत्तं वा वच्चंति ?' सामी भणइ - 'गोयमा ! जहा महि(ट्टि)याविए(य)-तुंबिए(या) गुरुत्ताए जलहेट्ठा चिट्ठज्जा तहा हिंसाइभावगरुया जीवा लोयाहो उ(वच्चे)ज्जा । जहा य पिट्ठ(नट्ठ) मट्टिए(या) तुंबिया लहुयत्ताए जलोवलि(रि) तरिज्जा तहा दयाइभावहलुया जीवा लोय(यो)वरि वच्चेज्जा' । सो[उ मि]मं सामिभणियं संबुद्धा बहवे पाणिणो । सुनक्खत्तो वि पडिबुद्धो । अणुन्नाओ माया-पिईहिं महाविच्छड्डेणं सामिसमीवे निक्खंतो उग्गतवं चरइ ।
___सामी वि पडिबोहित्ता गोसालगभत्तं पोलासपुरनिवासिणं भण(णि)स्समाणं सद्दालपुत्तं नाम गाहावई कयाइ समोसरिओ सावत्थीए । तत्थ य गोयमो छ?पारणए भिक्खत्थं पविट्ठो भत्त-पाणं गहायाऽऽगओ भगवंतमभिवंदित्ता पुच्छइ – 'भगवं ! भिक्खं हिंडंतेणेत्थ मए "गोसालगो जिणो''त्ति भणंतो लोओ बहुओ निसुओ । ता को एस गोसालो ?' तओ भगवया कहिया सव्वा वि मंखलिपुत्ताइया गोसालयवत्तव्वया जाव 'ममोवएसेणं सिद्धतेयलेसो वयभट्ठ-पासजिणसीसेहिं जाणावियनिमित्तो अजिणो वि जिणमप्पाणं पगासमाणो विहरई' । तं च समवसरणागयलोयाओ गोयमाइसमक्खं महावीरपरूवियनियचरियं सोऊण रुटो गोसालो ।
इओ य महावीरस्साऽऽणंदो नाम सीसो भिक्खत्थं पविट्ठो । तं च तप्पएससेरियासीवेण वच्चंतं दलु हालाहलाकुंभगरीघरसंठिओ गोसालो एवं वयासी – 'भो भो आणंदा ! इओ एहि' । आणंदसाहू वि सद्दिओ समागओ गोसालयसमीवं । तओ भणिओ तेण – “किं भो आणंदा ! एसो तुह धम्मायरिओ वीरो अप्पणो पूया-सक्कारमिच्छंतो लोयसमक्खं मं मंखलिपुत्ताइकहणवत्तव्वयाए अजिणं ति परूवेमाणो न जाणइ मम तेउलेसासत्तिं, जि(जे)ण नियसत्तिम(सत्तिमु)वेक्खिऊण मम पडिकूलकारी जाओ? ता नूणमाणंदा ! ममाओ अज्ज सो तव धम्मायरिओ विणि(ण)स्सिउकामो, जहा नागाओ पंचवणियवयंस त्ति ॥छा। वणियवयंसकहा भण्णइ - -
खेमिलाओ नयरीओ पंच वणियवयंसा अवसर १-पसर २-संवाय ३-कारय ४-भलण ५नामगा भंडभरियगड्डीओ गहाय वणिज्जेणं देसंतरं पत्थिया । ते य निज्जलंतरालाडवीए वच्चंता तिसाभिभूया इओ तओ जलं गवेसंति । तओ भमंतेणावसरेणेगंमि पएसे [दिट्ठो] सीयलवणमज्झगओ पंचसिहरो [रप्फो] । हक्कारिया य पसराईया । सव्वसम्मएणं फोडिओ पुव्वो रप्फसिहरो । तओ अहोनिरूवेंतेहिं दिटुं विमलं जलं, कड्डिऊण य तेण कयं पाणाइयं । तओ सत्थीहूयाणं पसरेणं भणियं – 'दाहिणं रप्फसिहरं फोडेमो जेणऽन्नं किं पि वत्थु लभामो' । तओ अवसरेण भणियं- 'मा एवं करेह । नागो जइ उट्ठिस्सइ तो विणासिस्सइ' । संवाएण भणियं – 'पढमसिहरे चेव किं न उट्ठिओ नागो ?' अवसरेण भणियं - 'एत्थ पाणियं चेव देव्वजोगेण जायं' । ताहे कारओ ‘एत्थ दम्मा वि भविस्संति'त्ति भणिऊण खणिउमारद्धो। तओ अवसरो 'लाभो वि हाणी वि एत्थ तुम्हाणं चेव, न ममं'ति भणिऊण नियगड्डिमारूढो । भलणेण भणियं - 'सच्चं लभिस्सामो किमवसरो करिस्सइ ?'
तओ पसराईया वि खणिउमारद्धा जाव तंमि दम्मा नीसारिया । गहिया य जासक्काए अवसरं