________________
[४३]
तत्थ चाउम्मासखमणं, सुद्धभूमीए विचित्ते अभिग्गहे काउं बाहिं पारित्ता सरयदिट्ठतं करेइ समईए जहा 'एगस्स कुटुंबियस्स बहुगो साली जाओ । ताहे सो पंथिए भइ "तुब्भं हियइच्छियं भत्तं देमि, मम सालि छु (लु) णह" । एवं सो उवाएण लुणावेइ । एवं चेव मम वि बहु कम्मं अच्छइ । एवं सहाइएहिं निज्जरावेयव्वं । ते य अणारियदेसेसु वज्जभूमिपभिईसु भवंति 'त्ति विहरिओ तत्थ सामी । ओ अणायरियजणा हीलंति निंदंति तहा सुणहे छुच्छुकारेत्ता भति 'समणं कुक्कुरा ! डसह ' एवमारं । तहा वसही वि न लब्भइ त्ति सीयवायाभिहओ भगवं तत्थ छम्मासे जाव विसेसेण अणिच्चजागरियं भावेमाणो विहरइ ॥ [ एस नवमो वासारत्तो ] ||छ ||९ ॥
-
भण्णइ
तओ निग्गओ पढमसरए सिद्धत्थपुरं गओ । सिद्धत्थपुराओ कुम्मगामं संपट्ठिओ । तत्थंतरा तिलत्थंबओ, तं दट्ठण गोसालो भइ 'भगवं ! एस तिलत्थंबओ किं निप्फज्जिही [न वा] ?' [ सामी भणइ निप्फज्जहि ।] एए सत्त तिलपुप्फजीवा उद्दात्ता एगाए तिलसिं [ गुलियाए वच्चायाहिंति' ।] गोसालेण असद्दहंतेण ओसरिऊण सलेट्टुगो उप्पाडिओ एगंते पडिओ । अहासण्णिहिएहिं च वाणमंतरेहिं 'मा भगवं मिच्छावाई भवउ' त्ति वरिसेण आसासिओ । तओ बहुलिगाए गावीए आगयाए खुरेण पइट्ठिओ । पुणो पुप्फाणि जायाणि ।
तओ भगवं कुम्मगामं संपत्तो, जस्स बाहिमायावेइ बालतवस्सी वेसियायणो त्ति वेसियायणकहा
—
-
--
-
चंपा नयरीए रायगिहस्स [य] अंतरा गोब्बरगामो । तत्थ गोसंखी नाम कोडुंबिओ । सो तेसिं अहिवई आभीराणं । तस्स बहु( बंधु ? ) मई नाम भज्जा अवियाउरी । इओ य तस्स अदूरसामंते गामो चोरेहिं ओ । तं हंतूणं बंदिग्गहं च काउं पहाविया चोरा । तत्थ य एगा अचिरपसूईया पइंमि मारिए इत्थी चेडेण समं गहिया, तं चेडं छड्डाविया । सो चेडओ तेण गोसंखिणा गोरूवाणं गएण दिट्ठो । कहिओ य अप्पणियाए महिलाए दिन्नो, तत्थ य पगासियं जहा 'मम महिला गूढगब्भा आसि' । तत्थ य छगलयं मारित्ता लोहियगंधं कारित्ता सूयानेवत्थठियाए सव्वं [जंकायव्वं ] तं कीरइ । सो वि ताव संवड्ड । सा वि से माया चंपाए विक्कीया, वेसियाए थेरीए गहिया 'एसा मम धूय'त्ति । ताहे जो गणियाणं उवयारो तं सिक्खाविया । सा तत्थ सुट्रु पसिद्धा गणिया जाया ।
सोय गोसंखियस्स पुत्तो तरुणो जाओ । घयसगडे [णं] चंपं गओ सवयंसो । तत्थ पेच्छइ नागरजणं जहिच्छमभिरमंतं । तस्स वि [इ]च्छा जाया- 'अहं पि ताव रमामि' । सो तत्थ गओ वेसाय [य]णे जत्थ सा चेव से माया अच्छइ । अभिरुइयमोल्लं देइ । वियाले [य] ण्हाय-विलित्तो वच्चइ । तत्थ य वच्वंतस्स अंतरा पाओ पाओ अमेज्झेण लित्तो । सो न याणइ केणाऽवि लित्तो ।
एत्थंतरंमि य कुलदेवया ' मा अकिच्चमायरउ, बोहेमित्ति दुवारकोड्डगाए [गा]विं सवच्छियं विउव्विऊण ठिया । ताहे सो तं पायं वच्छस्सुवरिं फुसइ । ताहे सो वच्छओ भइ 'अम्मो ! एस ममोवरि गूहविलित्तं पायं फुसइ' । ताहे सा गावी माणुसीए भासाए भणइ 'किं तुमं पुत्ता ! अद्धिइं करेसि ? एसो अज्ज मायाए समं संवासं गच्छइ । ता एस एरिसं अकिच्चं ववसंतो अण्णं किं न काहिइ ?' ताहे तं सोऊण तस्स चिंता समुप्पण्णा । 'गओ पुच्छीहामि' । पविट्ठो पुच्छ ' का तुज्झ
-
-