________________
[३६]
भणियं – 'कोद्दवकूरं अंबिलेण कूडरूवगं च दक्खिणाए' । तओ सो सव्वायरेण निग्गओ जहा हिंडियसुणहो । न य कहिंचि किंचि लद्धं । ताहे अवरहे एक्केणं कम्मारएण अंबिलकूरो दिन्नो रूवगो य । ताहे जिमिय रूवगो परिक्खाविय कूडगो जाओ । तओ जेण जहा भवियव्वं न तं हवइ अन्नह'त्ति जंपतो सविलक्खमागओ । एस बीओ वासारत्तो ॥छ।२॥
तओ भगवं चउत्थमासखमणपारणए नालंदाओ निग्गओ कोल्लागं सन्निवेसं गओ । तत्थ बहुलो माहणो भोज्जं करेइ घय-महुसंजुत्तेणं परमन्नेणं । ताहे तेण सामी पडिलाभिओ । तत्थ पंच दिव्वाणि । गोसालो वि तंतुवागसालाए सामि अपेच्छमाणो रायगिहं अभितरे बाहिरियं गवेसइ जाव न पेच्छइ । ताहे नियगोवगरणमन्नेसिं पाणिज्जाणं समप्पित्ता नग्गवेसो होउं गओ कोल्लागं । तत्थ भगवओ मिलिओ ।
तओ भगवं गोसालएण समं सुवन्नखलं वच्चइ । तत्थंतरा गोवा गावीहिंतो खीरं गहाय महल्लीए थालीए नवेहिं तंदुलेहिं खीरं रंधिता चिटुंति । तओ गोसालो भणइ - 'एह भगवं ! एत्थ भुंजामो' । सिद्धत्थो भणइ – 'एसा निम्माणं चेव न जाइस्सइ, भज्जिहिइ उत्तारिज्जंती' । ताहे सो असद्दहंतो ते गोवे भणइ - 'एस देवज्जगो तीयाणागयजाणगो भणइ - एसा थाली भज्जिही । तो पयत्तेण संरक्खह' । ताहे पयत्तं करेंति - वंसविदलेहिं सा बद्धा थाली वि, तहा वि अइबहुगा तंदुला छूढ त्ति सा फुट्टा । पच्छा गोवालेहिं जं निजं किंचि भत्तमाणीयमासी तं चेव जेमियं, न किंचि गोसालेण लद्धं । तओ सो विसेसेण - जेण जहा भवियव्वं ति घोसइ ।
तओ सामी बंभणगामं गओ । तत्थ नंदो उवनंदो य दो भायरो । गामस्स दो पाडगा । एक्को नंदस्स [बिइओ उवणंदस्स] । तओ सामी नंदस्स पाडए पविट्ठो नंदघरं । [तत्थ दोसीणेण पडिलाभिओ नंदेण । गोसालो उवनंदस्स । तेण उवनंदेण संदिटुं - 'देहि भिक्खं' । तत्थ न ताव वेला । ताहे सीअलकूरो णीणिओ । सो तं णेच्छइ । पच्छा सा तेण वि भण्णइ – 'दासी ! एयस्स उवरि छुभसु'त्ति । तीए छूढो । अपत्तिएण भणइ]- 'जइ मम धम्मायरियस्स अत्थि तवो तओ वा, एयस्स घरं डज्झउ' । तत्थ अहासन्निहिएहिं वाणमंतरेहिं 'मा भगवओ नामग्गहणेण सावणा अलिया भव[उ]'त्ति तं द8 घरं ।
तओ सामी चंपं गओ । तत्थ [वासा]वासं ठाइ । तत्थ दोमासिएणं खमणेणं खमइ विचित्तं तवोकम्मं, परिमियदेसकाउस्सग्ग-जाणुक्कडुगोववेसणाइयं करेइ । एस तइओ वासारत्तो ॥छ।।३।।
तओ चरिमं दोमासियं पारणयं बाहिं पारित्ता कालाय(यं) नाम सन्निवेसं गओ गोसालेण समं । तत्थ भगवं सुण्णघरे पडिमं ठिओ । गोसालो वि तस्स दारदेसे ठिओ । तत्थ सीहो नाम गामकुंढपुत्तो विज्जुमईए गोट्ठिदासीए सह तं चेव सुन्नघरं पविट्ठो । तत्थ तेण भणियं - 'जो एत्थ समणो वा माहणो वा पइथो-(पहिओ) वा कोइ चिट्ठइ सो जंपउ जेण अण्णत्थ वच्चामो' । सामी तुण्हिक्को अच्छइ तहा गोसालो य मूओ । सो तीए सह भोगे भुंजित्ता नीसरिओ । सा य नीसरंती दासी गोसालेण छित्ता । तओ सा भणइ – ‘एत्थ अच्छइ कोइ' । तओ तेणाऽऽगंतूण पिट्टिओ गोसालो – “एसो धुत्तो अणायारं करितो(ताणि) पेच्छंतो ठिओ' । ताहे सामि भणइ – 'अहं एक्कल्लओ पिट्टिज्जामि, तुब्भे न वाहर(वारेह)' । सिद्धत्थो भणइ - 'जइ सीलं रक्खसि ता जहा अम्हे तहा तुम्ह(मं) पि न पिट्टिज्जसि । कीस वा दुवारदेसे चिट्ठसि ?' ।