________________
[३२]
‘सामि ! तुब्भेहिं अंतिमराईए दस सुमिणा दिट्ठा तेसिमि[मं] फलं जओ तालपिसाओ हओ तमचिरेण मोहणिज्जं उम्मूलेहि [ सि] - १, जो य से[य]सउणो [तं] सुक्कज्झाणं झाए [हि ] सि-२, जो वि चित्तो [कोइलो] तं दुवालसंगं पण्णवेहिसि - ३, गोवग्गफलं च ते चउव्विहो समण - समणी - सावग - साविगासंघो भविस्सइ–४, पउमसरोवमो य चउव्विहदेवसंघाओ सेविस्सइ - ५, जं च सागरो तिन्नो तं च संसारं उत्तरिहिसि-६, जो य सूरो, तमचिरा केवलनाणं ते उप्पज्जिही - ७, जं च अंतेहि माणुसुत्तरो वेढिओ तं ते निम्मला जसकित्तिपयावा तिहुयणे वि भविस्संति - ८, जं च मंदरं आरूढो तं च सीहासणत्थो सदेवमणुयासुराए परिसाए धम्मं पण्णवेहिमि - ९, दामदुगं - १० पुण न याणामि' । सामी भणइ 'हे उप्पल ! जं तुमं न याणसि तमहं साहेमि दुविहं सागाराणगारिअं धम्मं पण्णवेहामि-१०'त्ति । तओ उप्पलो वंदित्ता गओ । तओ सामी अद्धमासेण खमइ । एस पढमो वासारत्तो
१ ॥ छा ।
1
तओ सरए निग्गंतूण मोरागं नाम सन्निवेसं गओ । तत्थ सामी बाहिं उज्जाणे ठिओ । वा (व) संति य मोराए सन्निवेसे अच्छंदा नाम पासंडत्था । तेसिं चेगो अच्छंदओ तंमि सण्णिवेसे मंत- तंतेहिं जीवेइ । [सिद्धत्थओ अ एक्कल्लओ दु]क्खं अच्छइ, बहुपसिद्धि पूअं च भगवओ संपेच्छंतो तत्थेव एगं वोलेंतं गोवालं सद्दित्ता भाइ जत्थ पहाविओ जत्थ जिमिओ, व जिमिओ, पंथे य जं दिट्ठ, दिट्ठो य एवंगुणविसि तए सुमिणगो त्ति वागरेइ । सो आउट्टो गंतुं गामे मित्त- परिचियाणं कहेइ । तओ सव्वहिं गामे पयडीहूयं जहा एस देवज्जओ उज्जाणेऽतीयाणागयवट्टमाणयं जाणइ । ताहे अण्णो वि लोगो आगओ । सव्वस्स वागरे । लोगो आउट्टो महिमं करेइ । लोगेण अविरहिओ पु (अ)च्छइ । ताहे सो लोगो भणइ जाणइ' । ताहे सो लोगो गंतुं अप्पाणं ठावेउकामो भणइ भगवओ पुरओ ठिओ तणं गहाय भण न छिज्जिहिइ, तो णं छिंदिस्सं [अह भणइ
'न सो किंचि
'कस्स एएण
--
'एत्थ अच्छंदओ णाम जाणओ' । सिद्धत्थो भइ भणइ 'तुमं न किंचि जाणसि, देवज्जओ जाणइ' । सो [लो] यमज्झे 'एह जामो । जइ मज्झ पुरओ जाणइ' । ताहे लोगेण परिवारिओ एइ । 'एयं तणं छिज्जिहिइ न वा ?' सो चिंतेइ – 'जइ भणइ - छिज्जिहिइ तो न छिंदिस्सं ] ' । तओ सिद्धत्थेण भणियं 'न छिज्जिहिइ' । [सो] छिंदिउमाढत्तो । सक्केण य उवओगो दिण्णो, वज्जं पक्खित्तं, अच्छंदगस्स अंगुलीओ दस वि भूमीए पडियाओ । ताहे लोगेण खिसिओ । सिद्धत्थो य से रुट्ठो । तओ सिद्धत्थो तस्स पओसमावण्णो तं लोगं भणइ 'एस चोरो' । लोगो भणइ चोरियं ?' सो भणइ 'अत्थेत्थ वीरघोसो नाम कम्मकरो' । सो पाएसु पडिओ 'अहं'ति । 'अत्थि तुज्झ अमुयकाले दसपलि (ल) यं वट्टयं नट्ठपुव्वं ?' 'आमं अस्थि' । 'तं एएण हरियं' । 'तं पुण कहिं ?' ‘एयस्स पुरोहडे महिसेंदुरुक्खस्स पुरत्थिमेणं अ[ट्ठ? ] हत्थमित्तं गंतूणं तत्थ खणिऊणं गेण्हह' । ताहे गया। दिट्टं | आगया कलकलं करेमाणा । अण्णं पि सुणेह - 'अत्थि एत्थ इंदसम्मो नाम गिहवई ?' ते भांति 'अत्थि' । ताहे सो सयमेव उ[व]ट्ठिओ, जहा 'ऽहं, आणवेह' । 'अत्थिं तुज्झ ऊरणओ-ऽमुयकाले नट्ठो ?' 'आमं' । 'सो एएण मारित्ता खद्धो । तस्स य अट्ठियाणि बदरीए दक्खिणपासे उक्कुरुडियाए णिहियाणि चिट्ठंति' । तओ ताणि वि तहेव दद्धुं कलयलं करेंता आगता, ताहे भणंति – ‘एवं चेव जायं' । 'तइयं पुण अवच्चं, अलाहि तेण कहिएणं' । तओ ते निब्बंधं करेंति । पच्छा
--
तओ सो भइ
-
-
-
-
-
-
-
-