Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 48

[३१]
सूलपाणिं नाम जक्खं पइट्ठावेह' । तेहि वि तुरियं तहा काऊण(णिं)दसम्मो नाम निउत्तो सूलपाणिपूजारओ। सो य वद्धमाणगगामो पउरअट्ठित्तणओ अट्ठियगामो त्ति जंतावंतजणेणुद्दिसिज्जंतो जाओ नामेण अट्ठियगामो त्ति छ। अट्ठियगामो त्ति गयं ॥छ।
तमि पुण सूलपाणिदेवकुले जो रत्तिं परिवसइ सो तेण सूलपाणिणा पीडेता रत्तीए चेव मारिज्जइ । तेण तदिवसं लोगो अच्छइ, पच्छा अण्णत्थ गच्छइ । इंदसम्मो वि धूवं दीवगं च दाउं दिवसओ जाइ। तओ य तत्थ सामी आगओ दूइज्जतगाण वासाओ । तत्थ य सव्वो गामलोगो मिलिओ अच्छइ । सामिणा देवकुलिओ अणुण्णविओ । गामो भणइ - ‘एत्थ न सक्का वसिउं' । सामी भणइ - 'नवरं तुब्भे अणुजाणह' । ते भणंति - 'ठाह' । तत्थेक्केक्को वसई(हिं) देइ, सामी नेच्छइ । जाणइ जहे 'सो संबुज्झिहि'त्ति । तओ एगकूणे पडिमं ठिओ ।
ताहे इंदसम्मो सूरे अच्छंते चेव [धूव] पुष्पं दाउं कप्पडिय-करोडिए य सव्वे पलोएत्ता भणइ - 'भो नीसरह, मा विणिस्सिहिह' । तं पि देवज्जयं भणइ - 'तुब्भे वि निग्गच्छह, मा मारिज्जिहिह' ।
तसिणीओ । सो सलपाणी चितेड - 'देवकलिएण गामेण य भण्णंतो वि न जाइ, पेच्छ जं से करेमि' । ताहे संझाए चेव भीमं अट्टहासं मुअंतो बीहावेइ । जाहे सो अट्टहासादिणा भगवंतं खोभेउं पवत्तो ताहे सो सव्वो लोगो तं सदं सोऊण भीओ - 'अज्ज सो देवज्जओ मारिज्जइ' । तत्थ उप्पलो नाम पच्छाकडओ पासावच्चिज्जओ परिव्वायगो अटुंगमहा]निमित्तजाणगो जणपासाओ [तं] सोऊण – 'मा तित्थंकरो होज्ज'त्ति अद्धिइं करेइ, बीहेइ य रत्तिं गंतुं ।
तओ सो वाणमंतरो जाहे सद्देण न बीहेति ताहे हत्थिरूवेणुवसग्गं करेति, पिसायरूवेण नागरूवेण य । एएहिं वि जाहे न तरह खोभेउं ताहे सत्तविहं वेयणं उदीरेइ - सीसवेयणं, कन्न-अच्छि-नास-दंतनह-पट्ठिवेयणं । एक्केक्का वेयणा समत्था पागयस्स जीवियं संकामिउं, किं पुण सत्त वि समेयाओ ?
ताहे सो देवो जाव न तरइ चालेउं कह वि भगवंतं ताव परिस्संतो पाए वडइ, खामेइ – 'खमह भट्टारग'त्ति । ताहे सिद्धत्थो उद्धाइओ भणइ - 'हं भो सूलपाणी ! अपत्थिअपत्थिआ ! न याणसि सिद्धत्थरायपुत्तं भगवंतं तित्थयरं ? जइ एवं(यं) सक्को जाणइ तो तं निव्विसयं करेइ' । ताहे सो भीओ दुगुणं खामेइ । सिद्धत्थो से धर्म कहेइ । तओ सोउमुवसंतो महिमं करेइ सामिस्स । गामलोगो चिंतेइ - 'सो तं देवज्जयं मारित्ता इयाणि कीलइ' ।
___सामी य देसूणे चत्तारि जामे अईव परियाविओ पभायकाले मुहुत्तमेत्तं निद्दापमायं गओ । तत्थेमे दस महासुमिणे पासित्ता पडिबुद्धो, तं जहा - तालपिसाओ हओ-१, सेयकोइलो चित्तकोइलो वि(य) दो वि ते पज्जुवासिता दिट्ठा-२-३, दामदुगं च सुरभिकुसुममयं दिटुं-४, गोवग्गो य पज्जुवासेतो दिट्ठो-५, पउमसरो विबुद्धपंकओ-६, सागरो सयं नित्थिण्णो-७, सूरो य पइण्णरस्सिमंडलो उग्गमंतो-८, अंतेहिं मे माणुसुत्तरो वेढिओ-९, मंदरं चाऽऽरूढो मित्ति-१० ।
तओ लोगो पहाए आगओ, तहा उप्पलो इंदसम्मो य । ते य अच्चिणियं दिव्वगंध-चुण्ण-पुप्फवासं च पासंति भट्टारगं च अक्खयसव्वंगं । ताहे सो लोगो सव्वो सामिस्स उक्किट्ठसीहनायं करेंतो पाएसु पडिओ भणइ जहा – 'देवज्जएणं देवो उवसामिओ' । महिमं करेइ । उप्पलो वि सामि दर्से वंदिय भणइ * त्रुटितोऽत्र पाठः, आ.नि.हारि.वृत्त्यनुसारेणाऽनुसन्धत्तः ।