________________
[२९]
पहेहिं भगवं भणिओ जहा 'गुरूहिं विओएणं चेव पीडिया अम्हे । ता खयक्खारदाणनाएण सुट्रुयरं [मा] पीडेहि, [चिट्ठसु अज्ज] वि किंचिकालं' । तओ भगवया भणियं 'कियंतं ?' तेहिं भणियं 'वरिसदुगं' । ताहे भगवं ' एवं होउ 'त्ति मन्नइ, 'परं मम भोयणा [इ] वावारेहिं चिंता न कायव्वा' । तेहिं वि ' एवं 'ति वोत्तु मोहेणाऽलंकिज्जमाणो वि गिहत्थो चेव परिसुद्धभत्त - पाणोवभोगी जइ व्व वरिसदुगं समहियं गमेइ ।
एत्थंतरंमि य निव्वत्तियसंवच्छरियमहादाणो 'भयवं तित्थं पवत्तेहि त्ति लोगंतियदेवविन्नत्तो ससुरासुरमणुअपरिवारिओ नायसंडवणुज्जाणंमि संपत्तो । विमुक्कालंकारो सक्केण खंधे निवेसियदेवदूसो पंचमुट्ठियं [लोयं ] कुणंतो " करेमि सामाइयं, सव्वं सावज्जं जोगं पच्चक्खामि जाव वोसिरामि "त्ति भणतो वद्धमाणकुमारो तीसवरिसोवरि मग्गसिरकिण्हदसमीए निक्खंतो । अवि य
—
-
-
वीरो अरिट्ठनेमी, पासो मल्ली य वासुपुज्जो य । पढमवए पव्वइया, सेसा पुण पच्छिमवयंमि ॥
एत्यंतरे पिउवयंसो धिज्जाइओ उवट्ठिओ । य दाणकाले कहिं पि पवसिओ आसि । आगओ भज्जा आवडिय (अंबाडिओ ) – 'सामिणा एवं दवावियं, पुण तुमं गोउलाई हिंडसि । जाहि, जइ एत्यंतरे वि लभेज्जासि' । तओ सो गंतुं भणइ 'सामि ! तुब्भेहिं न मम किंचि दत्तं । इयाणि पि मे देहि' । ता सामिणा तस्स देवदूसस्स अद्धं दिन्नं, 'अन्नं मि (मे) नत्थि, परिचत्तं ति' । तं तेण तुन्नागस्स उवणीयं, जहा 'एयस्स दसियाओ करेहि' । 'कत्तो ?' त्ति पुच्छए भइ 'सामिणा दिन्नं' । तुन्नागो भणइ 'तंपि एअद्धं जा (आ) णिज्जासु जया पडिहिइ भगवओ खंधाओ, जेणाऽहं तुनामि । ता लक्खमोल्लं भविस्सइ । तो तुज्झ वि अद्धं मज्झ वि अद्धं' । तओ भट्टो 'एवं होउ' त्ति पडिवज्जिऊण भगवंतं ओलग्गिउमाढत्तो ।
-
-
-
'
तओ भगवं सयणजणमापुच्छिऊण नायसंडवणाओ दिवसे [ मुहुत्तसे] से कुमार (कुम्मार ? ) गामं गंतूण पडिमाठिओ । एत्थंतरे तत्थेगो गोवालो दिवसे बइल्ले वाहे गामसमीवं पत्तो । ताहे चिंतेइ गामसमीवे चरंतु, अहं पि ताव गावीओ दुहामि । तओ सो गाममज्झे परिकम्मं करेइ । ते य बइल्ला अडवि चरंता पट्ठा | सो गोवो निग्गतो । ताहे सामि पुच्छ 'कहिं बइल्ला ?' सामी तुहिक्को अच्छइ। सो चिंतेइ 'एस न याणइ' । तओ सव्वरतिं पि गवेसिउमारद्धो । ते य बइल्ला सुचिरं भमित्ता गामसमीवमागया । माणुसं दट्ठूण रोमंथंता अच्छंति । ताहे सो आगओ ते पेच्छइ तत्थेव निविट्ठे । ताहे पभा घेत्तुं गंतुकामेण एएण 'एए बइल्ला अवहरियव्व'त्ति चिंतिऊण आसुरत्तो दावणमुप्पाडिऊण हणणत्थं [पधाविओ] ।
-
—
-
इओ य सक्को चिंतेइ 'किमज्ज सामी पढमदिवसे करेइ ?' जाव पेच्छइ तं गोवं धावंतं । ताहे सो तेण थंभिओ । पच्छा आगओ तं तज्जेइ 'दुरप्पा ! न याणसि सिद्ध[त्थ] रायपुत्तो एस पव्वइओ ?' एयंमि अंतरे सिद्धत्थो सामिस्स माउसियाउत्तो बालतवोकम्मेण वाणमंतरो जाओ सो वि आगओ । ताहे सक्को भणइ 'भगवं ! तुब्भं उवसग्गबहुलं अहं बारस वरिमाणि वेयावच्चं करेमि' । ता सामिणा भणियं 'नो खलु देविंदा ! एयं भूयं वा भवइ वा भविस्सइ य, जण्णं अरहंता देविंदं निस्साए काउं केवलनाणं उप्पाहें (डें) ति, सिद्धिं वा वच्वंति । अरहंता सएणं चेव परक्कमेणं केवली (ल) नाणं
-