________________
[३४२]
सुप्पसिद्धो य सिद्धसेणदिवायरो व्व भवविरहसूरि त्ति भवविरहसूरिकहा भण्णइ -
इहेव भारहे वासे पियंगुईए बंभतुणीए(?) संकरो नाम भट्टो । तस्स गंगा नाम भट्टिणी । तीसे हरिभद्दो नाम पंडिओ पुत्तो। सो य पुव्वावरसिद्धत[*विसंवायं दटुं वाउलो जाओ । जहा – पढमं ताव 'सव्वे पाणा न हंतव्व'त्ति सिद्धतं पयंसिऊण, तओ जण्णेसु हिंसिओ प]सू सग्गं जाइ ति समत्थियं वेए तं च जइ सच्चं ता किं न वझंति सुहि-सयण-बंधवा ? भणियं च -
नाऽहं सग्गफलोवभोगतिसिओ नऽब्भत्थिओ त मया संतुट्ठो तिणभक्खणेण सययं साहो न जुत्तं तव । सग्गं जंति जइत्तया य निहया जन्ने धुवं पाणिणो
जण्णं किं न करेसि माउ-पिउहि पुत्तेहि बंधूहि य ॥ एवं च परिणामिओ हरिभद्दो दरिसणे तित्थावगाहणत्थं निग्गओ गेहाओ । पंडिच्चाभिमाणी य सो '[जस्स वयणं] न बुज्झिस्सामि तस्स सीसेण मए होयव्वं'ति काउं पणं हिंडंतो पत्तो चित्तकूडं नाम दुग्गपुरं । तंमि वि चिट्ठइ तया जिणदत्तो(जिणभडो?) नाम सूरी । तस्सेव जाइणी नाम महत्तरा । तीसे य पउणपहरुद्देसे गंभीरसरेण वस्सयंतीए कहमवि पडिस्सयदुवारमागओ हरिभद्दभट्टो । गुणियं च पवित्तिणीए
चक्किदुगं हरिपणगं, पणगं चक्कीण केसवो चक्की ।
केसव चक्की केसव, दुचक्कि केसी य चक्की य ॥ [आ.नि. ४२१] सोउं चेमं गाहं भट्टो विसित्ता पडिस्सयमज्झे पवत्तिणि भणइ – 'भयवइ ! बहुं किंपि चकचकावियं । साहेहि एयस्स अत्थं' । पवत्तिणी भणइ - 'वच्छ ! नाऽहिगारो अम्हं अत्थकहणे किंतु गुरूणं' । हरिभद्दो भणइ – 'कत्थ गुरवो ?' पवत्तिणी भणइ - 'वसहीए' । हरिभद्दो भणइ – 'दरिसेह तं मे' । तओ साहिमाणो त्ति तं घेत्तुं पवत्तिणी गया जिणदत्तसूरिसमीवं । पणमिउं च उवविढे हरिभद्दे पवत्तिणीए साहियं सरूवं । सूरिणा वि साहिओ सवित्थरो चक्किदुगाइगाहाए अत्थो जहा आवस्सयविवरणे । तं चाऽवधारिउं हरिसेण साहिया सूरिणो हरिभद्देण नियपइण्णा । तओ भणियं सूरिणा - 'भद्द ! जइ एवं ता होसु तुममिमाए जाइणीए पवत्तिणीए धम्मपुत्तो' । पडि[वज्जिउं च तं सहरिसं] हरिभद्दो भणइ – 'भयवं ! केरिसो धम्मो ?' साहिओ सो सूरिणा दया-सच्चाचोरिया-बंभ-संतोसमाईओ । भट्टो भणइ - 'किं धम्मफलं?' सूरी भणइ – 'सपिहाणं सुराइसुहसंपत्ती, निप्पिहाणं पुण भवविरहो फलं' । हरिभद्दो भणइ - 'भयवं ! पिओ मे भवविरहो । [ता] तहा कुणह जहा सो संपज्जइ' । सूरी भणइ - 'जइ एवं ता पडिज्जसु सव्वसावज्जजोगविरई' । तओ ‘एवं करेमि'त्ति वुत्ते विहिणा पव्वाविओ सूरिणा हरिभद्दो ।
[*पुव्वि पि सव्वदरिसणेसु पंडि*]यत्तणेण य लहु चेव जाओ सो गीयत्थो त्ति सामिओ(ठाविओ) गुरुणा सूरिपए । महाकयण्णुत्तणेण य "धम्मओ जाइणीसूणु''मेव अप्पाणं पयासेंतस्स हरिभद्दसूरिणो जाया सयलगंथत्थकुसला जिणभद्द-वीरभद्दा नाम दो सीसा । तेसिं च पित्तियओ निवसवित्तओ(नियसगोत्तओ?) दुहेढे(दुहट्टो?) य लल्लिगो नाम । सो य देव-गुरु-भत्तिपरायणो दाणसीलो य । परं दरिद्दयाए न पुज्जंति मणोरहा । तओ [एगया] लल्लिगो वंदित्ता हरिभद्दसूरि भणइ – '[*भयवं ! दरिद्दस्स*] वित्तिवाहियस्स