________________
[३३९]
पढंतो य सिद्धतं सो भाविओ जिणमएण । साहियसब्भावो य वंदित्ता पुणो पडिवण्णो गुरुमूले सम्म महव्वयाणि पुव्वगहिया[णि] । अहिज्जणेण य सो जाओ गोविंदवायगो । जहा उमासाइवायगो । विरइयाणि य उमासाइवायगेण पसमरइ-तत्तत्थाईणि सद्दत्थाणेगपगरणाणि । गया य सव्वे वि देवलोगं ति ॥छ। खंदिलायरिय-नागज्जुणवायगाई त्ति गयं ॥छा। वायगसमाणत्था य सामण्णओ वाइ-खमासमण-दिवायरा । भणियं च -
*वाई य खमासमणो, दिवायरो वायगो त्ति एगट्ठा ।
पुव्वगयं जस्सेमं, जिणागमे तस्सिमे नामा ॥ विसेसओ पुण पुव्वगयंमि सुत्ते । जो वायं दाउं समत्थो सो वाई नाम । जहा मल्लवाइ त्ति ॥ मल्लवाइकहा भण्णइ -
भरुयच्छे जिणाणंदो नाम सूरी । तहा तत्थेव बुद्धाणंदो नाम वाई । तेण य 'जो वाए हारिस्सइ तद्दरिसणेणेह न चिट्ठियव्वं'ति पइण्णाए जिणाणंदसूरिणा सह वाओ । तहाविहभवियव्वयाए हारियं सूरिणा। तओ सो नीसरिओ संघेण समं भरुयच्छाओ । गंतुं ठिओ वलहिपुरीए । सूरिभगिणी य दुल्लहदेवी नाम । तीसे य अजियजसो, जक्खो, मल्लो य नाम तिण्णि पुत्ता । तेहि य समं पव्वइया सूरिसमीवे । निस्सेसगुणसंपण्णा य सा जाया सव्वसम्मय त्ति ठाविया समुदाएण सूरि विण्णवित्तु पोत्थयाइधम्मोवगरणचिंताए। विउसीकया य सूरिणा सव्वसत्थत्थे ते भाणिज्जा मोत्तुं पुव्वगयं नयचक्कगंथं च । जओ पमाणप्पवायपुवुद्धारो बारसारओ नयचक्कगंथो त्ति नयाइदिट्ठिस्स तस्स अरयाणं बारसण्हं पि पारंभ-पज्जतेसु चेइय-संघ-पूयाविहाणेण कायव्वमवगाहणं ति पुव्वपुरिसट्टिई । मइ-मेहाइसयसंपण्णो य मल्लचेल्लओ दट्ठमपुव्वं पि पोत्थयं सयमेवाऽवगाहेइ । विहरिउकामो य सूरी तत्थेव मोत्तुं मल्लचेल्लयं दुल्लहदेविसमक्खं तं भणइ – 'चेल्लया ! मा अवलोएज्जसु नयचक्कपोत्थयं' ।
विहरिए य देसंतरेसु सूरिमि मल्लेण 'किमेयं चोरित्तयं ति अज्झयं(अज्झयणं) ? 'ति चिंतिऊण अज्जियाविरहे अच्छोडियं पोत्थयं । वाइया य तंमि पढमा अज्जा जहा -
विधि-नियम-भङ्गवृत्तिव्यतिरिक्तत्वादनर्थकवचोवत् ।
जैनादन्यच्छासनमनृतं भवतीति वैधर्म्यम् ॥ [द्वादशारनयचक्रे १] वियप्पेइ य सो जावेमं निमीलियच्छो बहुभंगेहिं तावाऽविहि त्ति हरियं तं पुत्थयं देवयाए । चिरं च वियप्पिऊणुम्मीलियच्छो तमपेच्छंतो विसण्णो मल्लो । तहा य दट्ठ पुच्छइएणाऽज्जाए साहिओ तेण सब्भावो । तीए वि समुदायस्स । सो वि 'नत्थि इमं पोत्थयमण्णत्थ कत्थइ ता न सुंदरं कयं'ति वोत्तुं गओ महाविसायं । तओ नयचक्कुम्माहिओ मल्लो भणइ – 'होहं गिरिगुहावासी वल्लभोई य नयचक्कं विणा अहं' । सोउं चेमं खरयरमुद्देगओ समुदाओ 'पि(पी)डिज्जिहिसि तुममेवं वाय-पत्तेहिति वोत्तुं लग्गो विगइपरिभोगे तं । निबंधओ य 'चाउम्मासयपारणए च्चिय तं काहं'ति पवण्णपइण्णो मल्लो गंतुं वलहिपच्चासण्णगिरिहडलयडोंगरिगागुहाए ठिओ तं चेवाऽवहारियं नयक्काइमसिलोगं झायंतो । पडियग्गंति तं तत्थेव * वाई य खमासमणे दिवायरे वायग त्ति एगट्ठा ।
पुव्वगयंमि य सुत्ते एए सद्दा पउटुंति ॥ - इति गाथासाहस्त्रयां ५६० ॥