________________
[३२६]
अण्णया य विहरमाणो अणेगसीसपरिवारो समोसरिओ से मामगो कालगज्जो । पारद्धं चाऽणेण वक्खाणं । धम्मट्ठा कोऊहलाईए य संपत्ता नागरया लोगा । परंपराए य भाउणो आगमणं सोऊण भणिओ दत्तो भद्दाए - 'वच्छ ! तह माउलओ पडिवन्नसाहलिंगो इहाऽऽगओ । तो तं गंतुं पणमतु । अवि य
__ एक्को सो तुह मामो, बीयं विउसेहिं पूइओ पुण्णो ।
__ तइयं संगहियवओ, ता पुत्त ! न(व)य नम तं साहुं' ।। जणणीउवरोहेण य पयट्टो दत्तो । पत्तो तमुद्देसं । पुच्छिओ कालियज्जओ जण्णाण फलं । भगवया वि साहियं - 'पंचिंदियवहेणं नरगगमणं' । पुणो जण्णाण फलं दुयवाराए पुच्छियं । भगवया वि साहिओ अहिंसालक्खणो धम्मो । तइयवाराए पुढेण साहियं पावकम्माण नरयाइफलं । चउत्थवारं रुद्वेण भणियं दत्तेण - 'भो ! किमेवमसमंजसं पलंवसि ? जइ किंचि मुणसि ता जण्णाण फलं साहसु' । भगवया भणियं - 'जइ एवं ता नरयफला जन्ना । जेण महारंभयाए परिग्गहियाए कुणिमाहारेणं पंचिंदियवहेणं जीवा नरयाउयं कम्मं निव्वत्तेति । एयाणि य जण्णकरणे संपज्जंति' । सोउं चेमं संजायरोसेण भणियं दत्तेण - 'कहं वियाणसि जहा नरगफला जन्ना ?' भगवया भणियं - 'नाणाइसयाओ' । दत्तेण भणियं - ["किमहमवि नरगं गमिस्सामि ?'] [भगवया भणियं] - ‘सत्तमदिणे कुंभीपागेण पच्चिहिसि तुमं' । तेण
i - 'एत्थ वि को पच्चओ ?' साहुणा भणियं - 'तंमि चेव सत्तमदिणे पढमं असुइणा विट्टालिज्जिहिसि' । समुप्पण्णकोवानलेण य पुणो वि भणियं दत्तेण – 'कत्तो तुह मच्चू ?' मुणिणा भणियं - 'निरुवसग्गं विहरिऊण कयकालो देवलोगं गमिस्सामि' । सोउं चेमं कुविओ दत्तो – 'अरे ! पव्वइयाहममेयं सुअसुहगुणं(?) सुरक्खियं करेज्जह, जेण सत्तमवासरे एवं चिय कुंभीए पयामि'त्ति जोजिऊणाऽऽरक्खियनरे पविट्ठो धवलहरे । दवाविओ पडहो जहा - 'न सत्तवासराणि जाव नयरीए पुरीसो उज्झियव्वो' । सत्तमदिणे य निरोहासहित्तुणा मालिएणेगेण रायमग्गे उज्झिऊण पुरीसं ठइयं पुप्फकरंडएणं । वोलीणाणि य सत्त वासराणि त्ति सम्ममयाणंतो दत्तो सत्तमे च्चिय वासरे आसचडयरेण पयट्टो साहुवहाओ(य)। तुरि(र)यखुरेण य असुइणा हसंतो विट्टालिओ । तओ 'अहो ! संवइओ पावसमणस्साऽऽएसो' त्ति मण्णमाणो सो भयभीओ पयट्टो नियगेहाभिमुहं । तत्थ य पविट्ठो दुस्सज्झो त्ति मण्णमाणेहिं विरत्तचित्तेहिं समभडेहिं बंधिऊण पुव्वाणीयजियसत्तुणो समुवणीओ दत्तो । तेणाऽवि तेल्लपूरियाए सुणयसणाहाए कवल्लीए छोढूण पक्को दुक्खमच्चुणा मओ समाणो गओ नरगं ति ॥ कालयसूरी वि विहिणा कालं काउं गओ देवलोगं ॥छ। कालगायरिओ त्ति गयं ॥छ।। पालित्तयसूरिकहा भण्णइ -
__ अत्थि इहेव भरहखेत्ते कोसला नाम पुरी । तीए समिद्धो जणमन्नो य फल्लो नाम सावयसेट्ठी। समगुणा य से पडिमा नाम भज्जा । तीए य पुत्तो नत्थि त्ति वइरोट्टादेवयाराहणत्थं पडिवन्नं पोसहं । वसिया य धम्मजागरियं कुणंता पोसहसालाए । तब्भत्तिसरावज्जिया य रयणीए समागया वइरोट्टा देवी भणइ – 'वच्छे ! होहिंति ते पुत्ता । परमिहेवाऽवट्ठियाणं नागहत्थिसूरीणं पायसोयसलिलं पिवेज्जासु' । तओ गया देवी । एसा य पहाए कयकिच्चा पउणपहरुद्देसे गया सूरीवसहिं । तत्थ य तीए पविसंतीए च्चिय दिट्ठो बाहिरभूमिसमागयाणं सूरीणं पायधोवणं घेत्तुं निग्गच्छंतो साहू । पुच्छिओ य – “किमेयंमि?' सो भणइ – 'सूरिचलणसोउदगं' । मग्गिउं च सहरिसाए तं तत्थेव पीयं तीए ।