________________
[३२५]
'नत्थेत्थ कोइ धम्मो, पमाणरहिओ त्ति खर-विसाणं च ।
पच्चक्खो जेण न सो, तयभावे नाऽणुमेओ वि' ॥ तओ 'अव्वो ! पियामहाणुकारी एस खलु को वि डोक्करो'त्ति संजायासंको सागरो भणइ -
नत्थि धम्मो त्ति वोत्तुं, जुज्जइ जीहाए न उण जुत्तीए ।
जेण पच्चक्खकज्जा, धम्माधम्मा वि पच्चक्खा ॥ अवि य -
रूव-मइ-सुह-समिद्धी-दाणाइविसेसओ सपुण्णाणं । विप्फुरइ वसुक्कारो, नियनिव्वाहे वि नऽन्नेसिं ॥ इय धम्माधम्मफलं, पच्चक्खं जेण दीसए साहू ।
ता मोत्तुं सुहम्म(तुमहम्म), आयरेण धम्मं चिय करेसु' ॥ एवं च सत्थत्थविणोएण चिटुंति ते जाव कइवयवासराणि ताव संपत्ता तत्थ कालगसीसा । ते य दट्ठण अब्भुट्ठिओ सागरचंदसूरी । पुच्छिओ य सो तेहिं – 'आगया खमासमणा इह केइ न व ?' [तं च] सोउं संकिओ सो भणइ – 'न जाणामि खमासमणा । अज्जओ पुण एक्को आगओ । तेणाऽऽगंतुकामो सिट्ठो सूरी' । एत्थंतरंमि य वियारभूमीओ आगओ कालगसूरी । अब्भुट्ठिउं च पाहुणयसाहूहि वंदिओ भावसारं । संजायसंकेण य पच्छियाले सागरचंदेण पुढे 'केण ? को एसो ?' । तेहिं भणियं - 'कालगसूरी' । तओ ससंभमं पायावलग्गो सागरचंदो सूरी 'मिच्छा मि दुक्कडं जं मए आसाइय'ति भणंतो सम्मं पियामहे(ह) खामेइ । भणइ सविलक्खो – 'भगवं ! जइ वि मुक्खोऽहं तहा वि केरिसं वक्खाणेमि?' कालगसूरीहिं वि 'लटुं, किंतु मा गव्वं विहेज्जासु'त्ति वोत्तुं कराविओ सो मवाविऊणेगत्थल-वालुयापत्थुलज्जं । तओ विउद्धरिलं पक्खेवाविओ अन्नत्थ मवाविओ जा ऊणो किंचि सो । एवं च वारं वारेण ऊणयरो ऊणतमो त्ति सच्चवाविउं भणिओ सूरीहिं पोत्तओ – 'भद्द ! वालुगापत्थसरिसं सुयं गणहराणं चेव संपुण्णं । सेसाणं पुण कमंकमेण परिहीयमाणं । जओ चोद्दसपुव्वधरा वि भगवंतो छट्ठाणवडिया कहिज्जंति किं पुण सेसा ? ता न जुत्तो काउमयाणंसुतओ(काउं सुयाणं मओ) । भणियं च -
मा वहउ को वि गव्वं, एत्थ जए पंडिओ त्ति हं चेव । आ सव्वण्णुमयाओ, तरतमजोगेण मइविभवा' ॥ [गुरुस्थापनाशतकम्, ८२] एवं च सुयसमिद्धो, विचित्तवरएहि(विचित्तचरिएहि?) आगमपसिद्धो । कालगसूरी सक्केण, वंदिओ एत्थ भणियं च ॥
सीमंधरभणणाओ, निगोयकहणेण रक्खियज्जो व्व । .. कालगसूरी वि दढं, सविम्हयं वंदिओ हरिणा ॥ किंच,
अत्थि इहेव भारहे वासे तुरुमिणीनयरीए जियसत्तू राया । तस्स य कालयसूरिभगिणीए भद्दा बंभणीए सुओ दत्तो नाम ओलग्गेइ । तेण य सव्वदोसनिहिणा वसीकया सव्वे वि जियसत्तुसेवगा । तओ उव्वासिओ राया । समहिट्ठियं से रज्जं । महारज्जलाभाइनिमित्तं च पारद्धा नाणाविहा जण्णा ।