Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 327

[३१०]
जाणाविओ साहूणं वइरो [ बहुमओ] त्ति । [तओ] 'संपयं जं तस्साऽपढियं तं पढावेमो' त्ति चिंतिऊणाऽऽगया पुच्छंति य । [साहवो भणंति ] – 'निव्वूढो । परमेसो चेवाऽम्हं वायणायरिओ भवउ' । आयरिया भणंति
-
'होही । परं तुब्भे एयं मा पराभविस्सह, जेण जाणावणनिमित्तं अहं गओ । न उण एस कप्पो । जओ अणेण सुयं कण्णाहेडएण गहियं । अओ एयस्सोसारकप्पो संखेवाणुट्ठाणरूवो कायव्वो' ।
-
तओ 'जोग्गो' त्ति कलिऊणाऽपढियसुयत्थिणं झडत्ति पढावित्ता निप्पाइयाओ (निप्पाइओ) वइरो | जे य अत्था सूरिस्स संकिया ते वि तेण उग्घाडिया । जावइओ दिट्टिवाओ तेसिमत्थि तत्तिओ गहिओ । तओ विहरंता दसपुरं गया । उज्जेणीए य भद्दगुत्ता नाम आयरिया थेरकप्पट्ठिया । तेसिं च संपुष्णाणि दसव्वाणि अस्थि त्ति साहुसंघाडयसहिओ पेसिओ तत्थ वइरो । भद्दगुत्ता यं थेरा सुविणयमेगं पासिंति जहा 'मम करे इ (ठिओ) पडिग्गहओ खीरभरिओ आगंतुएण पीओ तित्तो य सो' । तओ तं पभाए साहूणं साहेइ । ते य विविहं सुविणयफलं साहिति । गुरू भ 'न याणह तुब्भे । अज्ज मम समी को वि एही । सो य सव्वं सुत्तत्थं पडिच्छिही' ।
-
वइरो वि नगरबाहिरियाए वसिउं पभायंमि समागओ । नाओ य सूरीहिं पसिद्धिसरिसागिईए चेव जहे' सो सो वइरो' । तुट्ठेहिं य समालिंगिओ । ताहे तस्सगासे दसपुव्वाणि पढियाणि । ' जत्थ य पढिउमाढत्तो तत्थेवाऽणुण्णा घेत्तव्व'त्ति काउं वइरसामी पुणो वि दसपुरमागओ । आढत्ता सीहगिरिसूरीहिं तस्स पुव्वाणुण्णा । कया य जंभगदेवेहिं वइरसामिअणुण्णाए दिव्ववासाईहिं महामहिमा ।
अन्नया सीहगिरी वइरस्स गणं दाऊण भत्तं पच्चक्खाइउं देवलोगं गओ । वइरसामी वि पंचहिं अणगारसहिं संपरिवुडो विहरइ । जत्थ जत्थ वियरइ तत्थ तत्थ निक्कलंका पसिद्धी परिब्भमइ जहा 'अहो ! भगवं ! अहो ! साइसयविज्जा - चरण-रूव- - सोहग्गाइगुणसंपण्णा !' । एवं च भगवं वि भमिय जणविबोहणं करेंतो विहरइ ।
-
-
इओ य पाडलिपुत्ते नगरे धणो नाम सेट्ठी । तस्स धूया अईव रूववई रुप्पिणी नाम । तस्स य जाणसालाए साहुणीओ ठियाओ । ताओ य वइरस्स गुणसंथवं करेंति । सभावेण य लोओ कामियकामओ त्ति सेट्ठिया चिंते ' [इ] सो मम पई भविस्सइ तोऽहं भोगे भुंजिस्सं । इयरहा अलं भोगेहिं' । वरगा एंति । सा पडिसेहावेइ । ताहे तं भणंति - 'पव्वइओ सो न परिणेइ' । सा भणइ - 'जइ सो न परिणेस्सइ ताऽहं पि पव्वज्जं गिहिस्सं' । भगवं पि साहु साहुणीसहिओ कयाइ विहरंतो पाडलिपुत्तं नाम नगरमागओ । तत्थ य राया वइरसामिसमागमणं सोउं संमुहो निग्गओ । वयरसामिसाहुणो य अइसयरूवधारिणो बहुविंदेहिं सहिए दट्ठूण राया भ 'किमेसो वयरसामी ?' 'अम्हे तस्स सीसा' [ते भति] । तओ पुणो पुणो राया पुच्छंतो ताव गओ जाव अ पच्छिमं विंदं । तत्थ य पविरल [ साहु]सहिओ दिट्ठो रण्णा वंदिओ य वयरसामी ।
ता उज्जाणे ठिओ । धम्मो य णेण कहिओ, महुरयरवाणी य भगवं ति राया हयहियओ जाओ अंतेउरे साहइ । ता भणंति – 'अम्हे वि वच्चामो' । तओ रण्णाऽणुण्णायं सव्वमंतेउरं निग्गयं । साय सेट्ठिया लोगस्स पासे सामिगुणे सुणित्ता 'कहं पेच्छिस्सामि ?' त्ति चिंतेंती अच्छइ । बीए य दिवसे तीए पिया विण्णविओ जहा 'मं सामिस्स देहि । अह न देहि तो मरिस्सामि' । धणेणाऽवि निब्बंधं नाऊण सा सव्वलंकारविभूसिया कया अणेगाहिं धणकोडीहिं सहिया नीया । सामिस्स वि पढमदिणे धम्मं