________________
[१३]
जइ पुण पमायओ कह, वि जंपियं तह वि तक्खणं चेव । नाहिप्पमाणजस(ल)गयदेहेण कउड्डबाहेणं ।। एयासि अट्टत्तर-सहस्सजावो पुणो वि दायव्वो' । तं च मए विवरीयं, विसयासत्तेण विहियं ति ॥ कल्लं च मए अलियं, चरिमण्हे(हे) जंपियं पमायाओ । नियआवसहासन्ना, आरामे वाउलत्तणेणं तो ॥ मंती भणेइ - "किं तं ?', तओ परिव्वायओ भणइ - 'सुणसु । काहिँ वि तरुणीहिँ कय-जलावगाहाहिँ तत्थेव ॥ आवसहे देवपूयणत्थमायाहिं दट्ठ भणिओऽहं । साभिलासाहिँ – 'भयवं !, कीस तुमं मोत्तु विसयसुहं ॥ वयमेरिसं पवण्णो, तरुणो वि ?'; तओ भणामि मूढोऽहं । 'हिययानुकूलपिया-विरहेणं पीडिओ' त्ति तया ॥ वोत्तुमेवं कओ सो, [न?] गुरूवइट्ठो पमायओ जावो । अद्धरत्ते य सागर-सेट्ठिगिहे चोरियाहेउं ॥ अपिहिय कह वि दुवारे, झत्ति पविट्ठो तओ य घेत्तूणं । सोन्नय-रुप्पाईयं, निग्गच्छंतो निवनरेहिं ॥ सोउं पयसंचारं, धावित्ता साउहेहिं गहिओऽहं । नहगामिणी य विज्जा, सरिया वि मए न सा फुरिया ॥ एत्तो परं तुम चिय, जुत्तं तं मुणसि'; तो भणइ मंती । 'एवं; किंतु किमेगा, नाऽऽभरणकरंडिया पत्ता ?' | तो भणइ परिव्वाओ, निक्खणिया जत्थ सा तओ गहिया । न मए; जइ परमन्नस्स कह वि कस्सइ करे चडिया' ॥ सोउं चेमं मंती, - 'संपइ सविवेगसरिसमेव तए । करणीय'ति जंपिय, तं मुंचइ; तो गओ लिंगी ॥ दट्ठण य तं दव्वं, चिंता मंतिस्स नवरमुप्पन्ना । 'पुव्वगहिएहिं लद्धा, निहिया उ करंडिया नूणं ।। अमुणियविभूसणेहिं, लोह-भयवसेण अन्नहा सिटुं । दाऊण तओ अभयं, पुच्छामि जहट्ठियं ते उ' ॥ इय चिंतिऊण तेणं, सहावेऊण पुच्छिया तुरियं । संपत्ति भणिऊणं, 'अभयंति करंडिया नूणं ॥ धणयत्तेण य कहिया, संपत्ती तीएँ अवितहा नवरं । मुक्का य खामिऊणं, दढं तओ मंतिणा दो वि ॥ धणयत्त-बंधुयत्ता, खीणसरीरत्तणेण गमेंति । जग(म)मुहनिग्गयमप्पं, मन्नंता तत्थ दिवसदुगं ॥