________________
तं-मज्झजाणणत्थं, पुट्ठा ते मंतिणा उ साडोवं । 'साहेह इमीए तुरियं, सपच्चयं सव्वमाभरणं' ॥ खुद्धेहिं तओ भणिअं, तेहिं - 'जइ संपयं हरियमेयं । तो जोएसु तुम चिय', तत्तो उग्घाडिउं मंती ॥ जा जोयइ ता पेच्छइ, नरवइनामंकियं तदाभरणं । कालंतरनटुं तो, चिंतइ - ‘हरिअं पुरा आसी ॥ थवियमेएहि संपइ, कहिअं; कहमन्नहा उ सामलिया । दीसइ करंडिया तह, एएहितो लहीहामि || सेसचोरे वि'; तत्तो, नियपुरिसे भणइ - 'निव्वरोवेउं । पुच्छह एए; अकहेवए य सूलीए पोएह' ॥ तो निवनरे हिं निद्दय-मच्छोडिज्जंति ते कसाईहिं । वेयंति य कूयंता, - 'मा मारेह नाऽरिणो अम्हे ॥ कल्लं चिय सत्थेणं, सहाऽऽगया जइ न तो वियारेत्ता । मारेज्जह'; तो थाणय-पुरिसेणेगेण भणियं [च] ॥ उद्दिस्स बंधुदत्तं – 'मए स एत्थेव पंचमदिणंमि । दिट्ठो'त्ति; सोउ मंती, सद्दिय पुच्छेइ सत्थाहं ॥ 'जाणासि तुममिमे ?'; सो, अणत्थासंकी भणइ - 'को मुणइ । भंडेणाऽपडिबंधे(बद्धे), महल्लसत्थंमि कप्पडिओ(ए)?' || सोउं चेमं कुविओ, अमच्चो भेयविउं धरावेइ । ते भीममहागुम्मे, इओ य पउमाडवीमज्झे । गोत्तेइ चंडसेणो, सपरियणो बंधुदत्तमलभित्ता । वलिओ कुणइ पइण्णं, पियदंसणजीवियासकरं ॥ 'जइ न घडेमि तुह पियं, छम्मासब्भंतरंमि जीवंतं । पइसामि(मी य?) सुहुयवहजालानिवहमि तो नूणं ॥ तो पट्ठवेइ पच्छन्नवेसपुरिसे स नायउरिं । कोसंबिं च तदन्नेसणत्थमेए वि गंतु ग(त)ओ । कइहि वि दिणाइ(णेहि) वलिया, भणंति - 'दिट्ठो न बंधुदत्तो'त्ति । सोय(उ)मिमं सविसाएण चिंतियं भिल्लनाहेण ॥ 'पियदंसणाए नूणं, दुव्विसहं सो विओयमसहंतो । जलणंमि पविसिऊणं, पत्तो सग्गं गुणमहग्धं ॥ मज्झ वि मासा चउरो-ऽइक्कंत च्चिय पइन्नकालाओ । पत्तो न बंधुदत्तो, ता सपइन्नं फलावेमि ॥ अहवा पसविउकामा, संपय पियदंसणा जणय(इ) पुत्तं । जइ; ता नियपुरिसे[हिं], पिउमूलमिमं पराणित्ता ॥
