________________
[१०]
काहं समीहियं'ति य, जा चिंतइ ता तमेत्तु पडिहारी । वद्धावइ – 'पहु ! पुत्तो, जाओ पियदंसणाइ' त्ति ॥ सोउं चेमं तीसे, सो दाउं पारिओसियं सुबहु । उवा(वया)यइ पउमाडवि-देवीए चंडसेणाए ॥ 'जइ खेमेणं गमिस्सइ, मासं पियदंसणा सह सुएणं । ता तुह पुरओ भयवइ !, दसपुरिसेहिं बलिं काहं' ॥ पणुवीसए दिवसेसु, सो दसदिसासु [झड त्ति] पट्ठवइ । नियपुरिसे बलिपुरिसा-णयइ(ण)त्थं; ते तह कुणंति ॥ एत्तो य तंमि गुम्मे, छम्मासा बंधुयत्त-धणयत्ता । जावऽच्छंति सदुक्खा, तावेगो दारपुरिसेहिं ॥ दिवो महाभुयंगो, सधणपरिट्ठायओ परिभमंतो । रयणीए घेत्तूण य, मंतिसमीवं समाणीओ ॥ तेण वि दटुं 'चोरिय-मेसो पासंडिओ कुणइ नूणं । कहमन्नहा धणं ?' ति य, कलित्तु वज्झो समाणत्तो । निज्जतेण य तेणं, वज्झत्थं दाहिणेण जणपयडं । पच्छत्तावियमाणस्स(मणसा), 'कहमलियं होइ मुणिवयणं ?' ॥ इय चिंतिऊण भणिया, तेण नरनाहसंतिया पुरिसा । 'मोत्तूण मं न मुटुं, धणमिणं केणइ निरुत्तं ।। सव्वं च तइं(यं) दव्वं, चिट्ठइ एत्थेव नवर थाणंमि । आराम-सुन्नदेउल-गिरिनइतीरेसु धरणिगयं ॥ घेत्तूण य तं तुब्भे, अप्पेह जणस्स जस्स तं तणयं । सिटुं मए सचिंध, पच्छा मारेज्जह ममं' ति ॥ सिटुं च तओ सव्वं, सपच्चयं जं जहा जओ गहियं । चिट्ठइ य जत्थ देउल-गिरिनइतीराइ[सु] तहेव ॥ गंतूण तेहिं वि तओ, सिट्ठममच्चस्स सव्वमेयं ति । जोयावियं च तेण वि, पच्चइयनरेहिं तं दव्वं ॥ दिटुं च निरवसेसं, सिटुं जं जत्थ जेण ठाणंमि । पुव्वगहियं आभरण-करंडियं वाएइ(नेव जोएइ) ॥ तत्तो सद्दावित्ता, तत्थ परिव्वायओ विणयपुव्वं । पुट्ठो चोज्जियचित्तेण मंतिणा सो जहा - 'भयवं ! ॥ 'वेस-सहावविरोहो, कहमेस तुह ? त्ति कहसु परमत्थं' । सो भणइ - 'को विरोहो, विसयासत्ताण?; भणियं च ॥ जणणि-जणयाण सुकहं(यं?), न गणंति; न बंधु-मित्त-सामि(मी)णं । विसयवसमोहियमणा, पुरिसा परलोयमग्गं च' ॥
