________________
[२३५]
जोत्तु सव्वहिं पुण, गब्भहरयमागया अदडुं च । " हा सामिणि" त्ति बेंती, पडिया पच्चागया य पुणो ॥ किच्छेण गमिय रयणि, पहायकाले कहेमि सेट्ठिस्स । पायवडिया समग्गं, तुह चरियं खूणबीहंती ॥ तं च सोऊण सेट्ठिस्स कुलमाणमणूणगं वहंतस्स । राहुगहिओ व्व चंदो, मुहचंदो कालओ जाओ ॥ रोत्तूण य सविलावं, धूयानेहेण मउयहिययाए । अब्भत्थिओ य सेट्ठी, विण्णविओ तत्थ अम्माए ॥ 'जइ सा जाइसरिया, पुव्वपरं च अणुगया निययं । तो से अप्पो दोसो, आणिज्जउ बालिया सा मे' ॥ एवं च सेट्ठिणीए, निच्चं उवरोहिओ भणइ सेट्ठी । 'जइ एवं ता सत्था, चिट्ठसु आणेइ (मि) ते धीयं ॥ तो जाणेणमिहाऽऽगओ, सत्थाहस्साऽभयं सवहपुव्वं । देइ सेट्ठित्ति तेण वि, तुम्हे आणाविया एवं ' ॥ तत्तो वि पिएण समं, माणेंतीए मणोरमे भोए ।
छस्सु वि घरिणि ! रिऊसुं, कमेण पुत्तो ममं जाओ ॥
तस्स य कयाणि कमसो, कुलक्कमागयासु (णि) जायकम्माणि । नामं च से वि दिण्णं, ताएणं उसहसेणो त्ति ॥
वड्ढइ य सुहेणेसो, कामिजणुम्माहिए य पत्ते यं (हं) । भणिया वसंतसमए, पिएण - 'गंतुं पिए ! बाहिं || पुप्फकरंडुज्जाणे, कीडामो' गया य जाणेणं । तत्थ कीलित्तु बहुविहमणेयनायरजणाइणे ॥ हिंडामो दुमलच्छ, पेच्छंता जाव ता समणमेगं । ट्ठा सुहोवविट्ठ, पस्सामो असोयरुक्खस्स ॥
तं च विणण वंदिय, पुच्छामो धम्ममह कहइ सो वि । संसारासारत्तं, दरिसंतो सिवसुहमयं ति ॥
तं चाऽणुमन्नियपिओ, भणइ
'भयवं ! तुमं चिय कयत्थो ।
जेणेरिसा तविड्डी, पत्ता; किं तुह कहसु सुकयं ?" ॥ भाइ रिसी 'सुण; निवसई, चंपाओ अवरजणवयासणे । अडविय(ग)संसियदेसे, संवाहो वाहपुरिसाणं ॥
-
तत्थ य अब्भुक्ख (अचुक्क) लक्खो, दढप्पहारी य सीहओ नाम । वाहो तस्साऽऽसि पिया, अडविसरी नाम तेसिमहं ॥ पुत्तो अणंतरजम्मे, अमोहकंडो ति नाम पत्ती य । वणराई नामं मे, पारद्धिसुरा निसरया य ।।
