________________
[२२२].
wammam
सरनिम्महियारणिकट्ठियजलणो य तो तहिं दिण्णो । 'तुह सग्गो'त्ति ससई, घोसेमाणेण वाहेण ॥ दट्ठण य तं अग्गि, सधूमजालं पिय[यम]स्सुवरि । कयमरणमणाऽहं पि य, पडिया उण्णामियग्गीवा ॥ तत्थ मयाऽहं संती, [पिएण समयं तयग्गिणा दड्डा] । [एत्थाऽहं उप्पण्णा], वयंसि ! मा कस्सइ कहेज्ज ॥ तह जइ होही मे सहि !, तेणिहलोए समागमो कह वि । तो नवरि माणुसेहिं, वयंसि ! भोए अभिलसिस्सं ॥ आसापिवासविस्सासिया अहं सुरयसुक्खलोभिल्ला । सत्त वरिसाणि सुंदरि !, तल्लिच्छाए पडिक्खिस्सं ॥ तह वि न जड पेच्छिस्सं. वयंसि । तं हिययनंदणं कह वि । जिणसत्थवाहपहयं, तो मोक्खपहं पवज्जिस्सं' ॥ सोऊणं सारसिया, एवं वच्छल्लभावमिउहियया । मह दुक्खसोयसम्मवक्खणा(सोयसंतप्पणेण?) य रोविउं भणइ इमं ॥ 'सामिणि ! मुयसु विसायं, इहाऽवि तव देवयापसाएण । चिरपरिचिएण होही, तेण सह समागओ भीरू !' ॥ एवं चाऽहं तीए, बहुहिं पियजणुचिएहि वयणेहिं । संठविया भिसिणिजलेण, अच्छिजलं पुच्छयंतीए ॥ तत्तोऽहं सारसियासहिया कयलीहराओं घरिणि ! गया । महिलाजणपारद्धज्जाणियं वावीतडपएसं ॥ अज्ज(ह) मज्जणगोवगरण-विरयणसव्वावडं तहिं अम्मं । दट्ठणुवट्ठियाऽहं, दट्ठण ममं च मिलाणमुहं ॥ अम्मा भणइ – "विसण्णा, किं पुत्ताऽऽरामहिंडणसमेण । जायाऽसि विगयसोहा ?', भणामि दुक्खोडुयाऽहं पि ॥ 'गच्छिस्सं नगरीए, न समत्था संपयं रमिउमम्मो !। जं दुक्खइ मे सीसं, जरो य तुरियं तुरियमेइ' ॥ सोउं चेमं वयणं, सविसाया वच्छला महं माया । भाणीय – 'निव्वुया तं, पुत्तय ! जह होहिसि तह होउ ॥ अहमवि नयरिमतीहं, कहं तुमं असुहियं पमोच्छामि ?' । तो सेज्जावहणं मे, जाणं जोत्तावए अम्मा । सेसजुवईओं भणइ, य, - 'तुब्भे मज्जिय-पसाहिया जिमिया । एज्जह नियवेलाए, अहयं नयरं नईहामि ॥ जेणुस्सुयकज्जं मे, अच्छइ होह य निरुस्सुया तुब्भे' । एयं च मुकुलियत्थं, वोत्तुं अम्मा मए सहिया ॥