________________
[२१८]
पुप्फाण सत्तिवण्णस्स, पिंडीए भवस्स तस्स आसण्णे । होही सरो सुपउमो, सरयाणियपीवरसिरीओ ॥ तंमि य दिणयरकरबोहिएसु सयरायपिंजरीएसु । पउमेसु छप्पयगणा, निलेंति मयरंदलोलीए । तत्तो उड्डीणा [ते], बहुसो मयरंदपिंजरा भमरा ।
ओलेंति सत्तिवण्णस्स, तस्स पुप्फाण थवएसु ॥ ताहे छप्पयपहकर-निलीणसंकामिएणिमा पिंडी । पीएण लच्छिहरवरएण परिपीइया जाया ॥ एत्तियमेयं एयं, नत्थि वितक्कं ति जंपियंमि मए । तो फुल्लढोइणी सा, 'सुट्ट हु मुणिय'ति भाणीय ॥ ताएण य सा भणिया, – 'कह जाणसि तं घरा अतीयाणि(?) । तं सत्तिवण्णरुक्खं, भद्दे ! जायं सरतडंमि ?' ॥ तो भणइ सविणयं सा, – 'सामि ! मए कुसुमपाहुडो दटुं । भणिओ मालियपुत्तो, अज्ज इमं मे पणामेंतो ॥ "कत्तो ते गंधनिही, रुक्खा भाणा ! इमे भमरभोज्जा । सत्तछयस्स कुसुमा, पढमेल्लुयमाणिया अज्जं ?" ॥ तो मज्झ तेण कहियं, - "उज्जाणे अज्ज सेट्ठिणो एए । चडिऊण मया मुणिया, पउमसरस्संतिए रुक्खो" ॥ एवं च मज्झ पक्खे, तीए पडिऊरियंमि तो सोउं । ताएण परियणेण य, साहुक्कारो समुग्घुट्ठो ॥ अवयासेऊण य मं, सीसे अग्घाइऊण तो ताओ । हरिसावूरियहियओ, पुलइयअंगो इमं भणइ ॥ 'सुट्ट हु मुणियं पुत्तय !, हिययगयं मह वि एत्तियं चेव । विण्णाणसिक्खियं पुण, परिच्छिउं पुच्छियाऽसि मए ॥ विणय-गुण-रूव-लावण्ण-वण्ण-विण्णाण-नाणसंपन्ना। होही हु सो कयत्थो, जत्थ(जस्स) तुमं पाविहिसि हत्थं ॥ अइहास-बाहबहुला, अम्मा मे विम्हउक्करिसियंगी । अवगृहइ मं बेंती, - 'पुत्ति ! चिरं जीवसु तुम'ति ॥ एवं च सबहुमाणं, माया-पियरेहिं गउरविज्जती । विणओणयतुण्हिक्का, अच्छामि सलज्जिया ताहे ॥ अम्माए विण्णविओ, ताओ - 'धणियं खु कोउहल्लं मे । तं सत्तिवण्णरुक्खं, कण्णानिव्वण्णिअं दटुं' ॥ 'बाढं'त्ति भणइ ताओ, 'पेच्छसु तं सयणपक्खपरिकिण्णा । कुणसु अ सुण्हाहि समं, तत्थ सरे मज्जणं कल्लं' ॥