________________
[२१७]]
ण्हाया अहं पि पणया, जिणाण तत्तो सणंकुमारं च । कुलदेवयमच्चित्ता, अम्मा-पिउवंदया एमि ॥ तत्थ वि पणया पिउणो, पायग्गहणेण तह य माऊए । तेहि वि निवेसियाऽहं, वोत्तुं 'जियहि'त्ति नियपासे । तो छत(पत्त)सयपत्तपउम-कुसुमपिंडीओ पुडयसंपुडए । घेत्तुं तत्थाऽऽयाया, फुल्लहरी णे भणइ तायं ॥ 'गहवइ ! वट्टइ सरओ, नट्ठा सत्तूहि ते समं मेहा । सग्घइ जह पउमसरं, तह सेवउ तं चिरं लच्छी' ॥ एवं चोवसिलोयं, सा फुल्लपडिग्गिणी गहवइस्स । [उ]वणेइ वि[विह]संपुडिअपुडियं तं सण्णि(त्ति)वण्णाणं ॥ तत्थुग्घाडियनिग्गय-पहायओ दसदिसाओ पूरेंतो । गयवरम[य]गंधो विव, गंधो सो सत्तिवण्णाणं ॥ तो सत्तिवण्णपुण्णं, तं पुडयं मत्थयंमि काऊणं । पुप्फेहि समुक्खेवं, अरहताणं कुणइ ताओ ॥ अण्णे य पुष्फगोच्छे, नियच्छि-कन्नाइएसु वियरंतो । देड ममं बीए तह. पेसड सकलत्त-पत्ताणं ॥ पेच्छइ य उक्खिवंतो, पुडयाओ सत्तिवन्नपिडीओ । परिपंडुराओ तम्मज्झसंठियं बीयपिंडं च ॥ अग्घाइऊण सुचिरं, मज्झ पणामेइ तं कुसुमपिंडं । भणइ य - 'मुणेहि [पुत्तिय !, इमीए वण्णाहिगा]रमिणं ॥ तं पुप्फजोणिसत्थं, सुसिक्खिया गंधजुत्तिसत्थं च । ता कोसल्लं होही, तुहे(कहेहि?) भणिमो तुमं तेण ॥ पयई[ऍ] पंडुराओ, पिंडीओ पुत्ति ! सत्तिवण्णाणं । कारणजाएण इमा, केण पु[ण] पुडइया(पीइया) पिंडी?' || एवं च तायभणिए, घरिणि ! अहं घेत्तु तं कुसुमपिंडं । अग्घाइऊण सुइरं, मुणियत्था बेमि ‘तायाऽऽसि ॥ कडुय(ओ) सहजो गंधो, इमीए आगंतुओ उ जो गंधो । सो सीयलो सुमहुरो, सरिसो अरविंदगंधस्स ॥ तो तग्गंधेण मए, वरकंचणरेणुपंजुरो(पिंजरो) मुणिओ । पिंडीए अह राओ वरपउमरओ इमीए'त्ति ॥ तो भणइ तत्थ ताओ, - 'वणड्डभागंमि होहिई कत्तो । पंकयरयस्स पुत्तय !, उववत्ती सत्तिवण्णंमि ?' || तोऽहं भणामि – 'सुम्मउ, ताय ! विणा कारणेण न हु कज्जं । दीसइ य इमा पिंडी, कंचणरयपिंजरा तेण ॥