________________
[२१६]
सम्मइंसणसुद्धं, पंचमहव्वयमयं विणयमूलं । तव-संजमपडिपुण्णं, निरुवमसिवसुहफलं धम्मं ॥ अह रूवविम्हियमई, नाऊण कहाए अंतरं भणइ । घरिणी कयंजलिउडा, संजम-नियमुज्जयं अज्जं ॥ 'भगवइ ! निसुओ धम्मो, इणमवरं ता पसीयह कहेह । सुसमिद्ध(द्धि)सूयगमिणं, कत्थुप्पण्णं सरीरं च ? ॥ किं च तुह अणुभूयं, निययघरे पइघरे च अज्जि ! तए ? । केण व दुक्खेण इमा, गहिया सुदुक्करा वज्जा ? ॥ इच्छामि जाणिउं भे ! कहेहि सव्वं जहाणुपुव्वीए' । तो भणइ तरंगवई, - 'नियचरियावेयणमजुत्तं ॥ तह वि हु संसारदुगुंछणं ति अह हरिस-पओसमज्झत्था । नियकम्मविवागफलं, कहेमि; निसुणेह तं तुब्भे ॥ अत्थि उ वच्छादेसे, कोसंबीए पुरीएँ रम्माए । वासवदत्तादेवी-कंतो राया उदयणो त्ति ॥ तस्साऽऽसि नगरसेट्ठी, वयंसओ उसभसेणओ नाम । सुस्सावओ समिद्धो, समचित्ता से पिया लच्छी ॥ तस्सऽम्हि बालियाऽहं, उवयाइयलद्धिया पिया घरिणि ! । अट्ठण्हं पुत्ताणं, पट्ठीए कणिट्ठिया जाया ॥ सुहवड्डिया य गब्भट्ठमंमि वरिसंमि गाहिया कलोहं । सयमणुसयण्ण[ए] हिं, पिउणा सुस्साविया विहिया ॥ नवजोव्वणं च पत्ता, निरुवमरूवं ति विम्हिया बहुया । देसपहाणिब्भाणं, मज्झ कए मग्गिया एंति ॥ ते सव्वे पडिसेहिय(हइ), उवायपुव्वमणुवत्तगो ताओ । कुल-सील-रूवसरिसं, मज्झ किर वरं अपेच्छंतो ॥ पुर्फ वत्थाभरणं, खेल्लणयं सुंदरा य जे भक्खा ।
अम्मा-पियरो य [भायरो य] सव्वं महं देंति ॥ विणएण गुरुजणो मे तूसइ दाणेण भिक्खुयजणो य । सुहसीलाए सहिजणो, सेसो य जणो महुरयाए || पोसहकालेसु अहं, बहुसो सामाइयं करेऊणं । जिणवयणभावणत्थं, गणिणीओ पज्जुवासामि ॥ अह अन्नया कयाई, कालागुरुधूवगंधमघमधिए । चित्तकुसुमोवयारो(रे), आसणहरए सुहनिसण्णो ॥ ण्हाय-पसाहिय-जिमिओ, ताओ अम्माजुओ मह कहाहिं । अच्छइ; कालो य तया, सरओ किर पढमसुम्मिल्लो ॥