Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 229

[२१२]
चूरणत्थं ढोलपाहाणं ढालेइ । तस्स य संकुडगिरि * * [ मग्गेण पडंतस्स सद्देण सूरी चेइओ । दिट्ठो तेण पाहाणो पाया य ओसारिया । पाहाणो तम्मज्झाओ नीसरिऊण हेट्ठा पडिओ । इयरहा सो चुण्णीकओ होंतो । तओ कुविएण सूरिणा तस्स सावो दिन्नो जहा 'दुरप्पा ! इत्थीओ तुमं विणस्सिहिसित्ति । सो य चुल्लओ तत्तो निग्गओ 'मिच्छावाई एसो भवउ'त्ति काउं तावसासमे चेव अच्छइ नईए य कूले आयावेइ निच्चं । पंथब्भासे य जो सत्थो एइ तओ से आहारो होइ । वरिसायाले य उवरिहुत्ता बहुं जलं आगयं । परं नईए कूले आयावेमाणस्स तस्स उवरोहभएण सा नई अन्नओ पवूढा । तेण जणेहिं सो कूलवालओ त्ति नाणं पसिद्धो ।
इओ य वेसालिनगरी भंगाभावओ चिताउरस्स कूणियस्स देवयाए गयणत्थाए भणियं
'समणे जइ कूलवालए, मागहियं गणियं गमिस्सए । राया य असोगचंदए, वेसालिं नगरिं गहिस्सए | '
-
-
ताहे कूणिएण सो गवेसाविओ । णाओ य तावसासमे अच्छंतो । तं चेत्थ आणावेउकामेण गणियाओ सद्दावियाओ । तत्थेगा मागहिया नाम गणिया भणइ 'अहं तमाणेमि' । अणुन्नाया य रण्णा सा समणीण पासे धम्मं सिक्खिऊण कवडसाविया जाया । सत्थेण य सद्धि तत्तोहुत्तं निग्गया तं पएसं चाऽऽगया मुणि आयावेंतं वंदइ भइ य 'मओ मे भत्तारो भवियव्वयानिओएण । ता पव्वइउकामा हं तित्थवंदणत्थं निग्गया । तुम्हे य एत्थ सुया ता वंदणत्थमागया । एहि अणुग्गहं काऊण गेव्हह फासुयमेसणिज्जं च भत्तं'ति । तओ तीए साहुस्स पारणए संजोइया मोयगा दिण्णा । तदुवजीवणेण य तस्स अईसारो जाओ । अच्वंतं च विसंठुलदेहावयवो जाओ सो । तओ वंदणनिमित्तं समागया सा तं तदवत्थं 'हा ! पावाए मए अणुचियआहारदाणओ भयवं ! तुम्ह रोगायंको विहिओ । ता ख ममं, अणुजाणह य पडिजागरणत्थं । जओ नत्थेत्थ कोइ तुम्ह परिचारगो । पच्छा आलोएज्जह एयं गुरुपयमूले' । तेणाऽवि 'अन्नो नत्थि उवाओ'त्ति चिंतेंतेण अणुन्नाया सा तस्स वेयावच्चं कुणइ । थोवदियहेर्हि य तीए ओसहप्प ओग - विस्सामणाईहिं सो पउणीकओ । णाओ य सुकुमारकरफासाणुरत्तो तओ विविहिं हावभावेहिं लडहविब्भमेहिं च सो सव्वहा सवसीकओ परिसिढिलधम्ममई चारित्तं चइऊण ती सह भोगपरव्वसो जाओ ।
-
तओ तीए सो कोणियसमीवमाणिओ । तेण भणियं 'तहा करेहि जहा एसा वेसाली सुहेण घेप्पइ' । तेण भणियं 'पडिवालह ताव जाव गवेसामि' । तओ सो नेमित्तियवेसेण नयरब्धंतरं गंतूण सव्वत्थ निरिक्खंतो पेच्छइ सिरिमुणिसुव्वयजिणथूभं । तओ णायं जहा 'एयप्पभावेण चेव नयरी न घेप्पइ'त्ति । ताहे लोगेहिं पुच्छिओ – 'कहिं नयररोहो अवगमिस्सइ ?' सो भइ 'जइ एयं थूभं अवणेह ता झत्ति नयररोहो जाइ' । तओ लोयपच्चयत्थं तेणेगा इट्टिगा थूभाओ नीसारिया । ताहे पुव्विमेव संकेइयं कोणियसेन्नं थोवमवसरियं । तं च सपच्चयं दट्ठूण लोगेहिं हल्लप्फल्लेण सो थूभो भंजिऊण अवणीओ। तओ कूणिएसेन्नेण नयरदाराणि भंजिऊण भग्गा वैसाली । पुव्वकयपइण्णाणुसारं च गद्दहेहिं हलेण वाहिया ।
I
चेडओ य निग्गओ । जाहे कूणिओ नयरजणं मारिडं उज्जओ ताहे तम्मायाए उवालद्धो । तो सो
** अत्र कथा त्रुटिता । सा च उत्तराध्ययनटीका - आव. चूर्ण्याद्याधारेण पूरिता ॥